“آژنگ نیوز”: ایوان پاولوف فیزیولوژیست روسی، که عمدتاً به خاطر توسعه مفهوم رفلکس شرطی شناخته شده است، در چنین روزی در سال ۱۸۴۹ میلادی متولد شد.پاولوف آزمایشی که اکنون کلاسیک است،سگی گرسنه را آموزش داد که با صدای مترونوم یا زنگی که قبلاً با دیدن غذا همراه بود، بزاق ترشح کند. او در مطالعات پیشگام خود در رابطه با رفتار انسان با سیستم عصبی، رویکرد مفهومی مشابهی را با تأکید بر اهمیت شرطی سازی توسعه داد. او جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را در سال ۱۹۰۴ به دلیل کارش در مورد ترشحات گوارشی دریافت کرد.
اولین تحقیق مستقل پاولوف در مورد فیزیولوژی سیستم گردش خون بود. از سال ۱۸۸۸ تا ۱۸۹۰ در آزمایشگاه بوتکین در سن پترزبورگ به بررسی فیزیولوژی قلب و تنظیم فشار خون پرداخت.
پاولوف در سال ۱۸۸۱ با یک دانشجوی آموزشی که از دوستان نویسنده فئودور داستایوفسکی بود ازدواج کرد، اما او چنان ازنظر مالی در مضیقه بود که در ابتدا مجبور شدند جدا زندگی کنند. او بسیاری از موفقیت های نهایی خود را به همسرش نسبت داد، که یک زن مذهبی و ادبی بود که زندگی خود را وقف آسایش و کار او کرد. در سال ۱۸۹۰ او استاد فیزیولوژی در آکادمی پزشکی امپراتوری شد و تا زمان استعفای خود در سال ۱۹۲۴در آنجا ماند.
از حدود سال ۱۹۳۰، پاولوف سعی کرد قوانین خود را در توضیح روان پریشی های انسانی اعمال کند. او فرض می کرد که ویژگی بازداری بیش از حد یک فرد روان پریش یک مکانیسم محافظتی است – که دنیای بیرون را می بندد – به این ترتیب که محرک های آسیب رسان را که قبلاً باعث تحریک شدید شده بودند حذف می کند. در روسیه این ایده مبنایی برای درمان بیماران روانپزشکی در محیطی آرام و غیر محرک خارجی شد. در این دوره، پاولوف اصل مهم کارکرد زبان در انسان را بر اساس زنجیره های طولانی بازتاب های شرطی شامل کلمات اعلام کرد. او معتقد بود که کارکرد زبان فقط شامل کلمات نیست، بلکه شامل توضیح تعمیم هایی است که در حیوانات پایین تر از انسان ها ممکن نیست.
گروه گزارش