“آژنگ نیوز”:طرح و نقشه اتوبانهای تهران سال ۱۳۴۷ خورشیدی بنا بر یک ضرورت ترافیکی آغاز شد.در این زمان مطرح شده بود که از آن جا که تهران در مسیر شاهراههای شمالی -جنوبی و شرقی -غربی قرار داشت و نیز به لحاظ آنکه قطب اقتصادی و صنعتی کشور بود ناگزیر علاوه بر ترافیک آشفته خود، باید هر روز سنگینی عبور هزاران کامیون،اتوبوس و اتومبیل حامل بار و مسافر را تحمل میکرد.در این زمان این وسایل نقلیه که از شمال و جنوب و بالعکس و یا از غرب به شرق و بالعکس بار و مسافر حمل میکردند باید به تهران میآمدند و از مرکز شلوغ و آشفته آن می گذشتند و راهشان را مجددا به سوی مقصد بعدی ادامه می دادند.
برای خاتمه دادن به این وضع ضرورت ساخت تعدادی اتوبان کمربندی در اطراف تهران احداث شود.مهمترین بزرگراه بزرگ راه تهران -شمیران بود. این بزرگراه با سیزده کیلومتر از تقاطع پارک وی و خیابان پهلوی سابق (خیابان ولیعصر)شروع میشد و تا میدان بیست و پنج شهریور(میدان هفت تیر) ادامه می یافت.اتوبان مهم دیگر در مسیر شرقی و غربی با نام اتوبان عباس آباد بود که شرق و غرب تهران را به هم متصل میکرد.
در بقیه موارد نیز تهران تا اواخر دهه پنجاه خورشیدی چنان گسترش یافت که اتوبانها تبدیل به خیابانهای مرکزی شهر تهران شدند!!
گروه تاریخ