“آژنگ نیوز”: دست نوشته ووینیچ نسخه خطی یک کتاب اسرارآمیز متشکل از تقریباً ۲۴۰ صفحه متن دست نویس و تصاویر خام ترسیم شده است که گیاهان و نمودارهای طالع بینی را به تصویر می کشد. متن با الفبای ناشناخته ای نوشته شده است که تمام تلاش ها برای ترجمه را به چالش کشیده است. قدمت نسخه خطی دقیقاً مشخص نیست، اما به نظر می رسد که قدمت آن به اواخر قرن پانزدهم می رسد. این نام به افتخارویلفرید ووینیچ گرفته شده است، کسی که آن را در سال ۱۹۱۲ از کتابخانه ویلا موندراگون، یک کالج یسوعی در فراسکاتی، ایتالیا به دست آورد.
تاریخچه نسخه خطی
این نسخه خطی برای اولین بار در سال ۱۹۱۲ مورد توجه محققان مدرن قرار گرفت، زمانی که ویلفرد ووینیچ آن را در کتابخانه ویلا موندراگون کشف کرد. او نسخه خطی را خرید و با خود به آمریکا آورد. تاریخچه نسخه خطی قبل از اینکه ووینیچ آن را پیدا کند نامشخص است. نامه ای که بین صفحات آن درج شده بود، بخشی از تاریخ آن را فاش کرد. تاریخ این نامه ۱۶۶۵ یا ۱۶۶۶ بود (نوشتن نامشخص بود) و خطاب به محقق آتاناسیوس کرچر از یوهانس مارکوس مارکی بود. مارسی توضیح داد که این کتاب زمانی متعلق به امپراتور رودولف دوم بوده است که معتقد بود راهب انگلیسی راجر بیکن (۱۲۱۴-۱۲۹۴؟) آن را نوشته است. مارسی امیدوار بود که کرچر بتواند این دست نوشته را ترجمه کند، اما ظاهراً کرچر نتوانست این کار را انجام دهد. پس از بازگشت به آمریکا، ووینیچ صفحات فتوستات دستنوشته را در اختیار محققانی قرار داد که امیدوار بود بتوانند به او در رمزگشایی الفبای عجیب آن کمک کنند. رمزنگاران برای انجام این چالش عجله کردند. نظریه هایی در مورد معنای آن متن غیر قابل ترجمه از نسخه خطی ووینیچ اولین کسی که راه حلی را برای کد نسخه خطی اعلام کرد ویلیام رومن نیوبولد در سال ۱۹۲۱بود. پس از بررسی میکروسکوپی حروف نسخه خطی، نیوبولد به این نتیجه رسید که حروف به خودی خود معنی ندارند. معنای واقعی در تک تک ضربات قلم نهفته است که هر حرف را می‌سازد و به ادعای نیوبولد، با شکل یونانی باستان تخلص مطابقت دارد. با این حال، ترجمه نیوبولد اکنون بیشتر شبیه به یک اثر جنون آمیز است تا کار یک ذهن منطقی، زیرا آنچه که او معتقد بود ضربات قلم فردی است، در واقع، تنها شکاف هایی در جوهر نسخه خطی ناشی از سن بوده است. در سال ۱۹۴۳ جوزف مارتین فیلی، با این فرض که نسخه خطی در اصل توسط راجر بیکن نوشته شده است، تلاش کرد تا بسامد شخصیت‌های متن را با فراوانی شخصیت‌های دیگر نوشته‌های بیکن مطابقت دهد و آن را به این روش رمزگشایی کند. تلاش او بی نتیجه ماند.
در دهه ۱۹۷۰، رابرت برومبو با استفاده از یک طرح رمزگشایی پیچیده، تصمیم گرفت که این نسخه خطی ممکن است یک رساله قرون وسطایی در مورد اکسیر زندگی باشد. از آن زمان تاکنون، نظریه‌های مختلفی در مورد این نسخه ارائه شده است. در سال ۱۹۷۸جان استویکو استدلال کرد که این روایتی از یک جنگ داخلی است که به شکلی باستانی و بدون واکه از زبان اوکراینی نوشته شده است. در سال ۱۹۸۷ لئو لویتور این نظریه را مطرح کرد که این یک کتاب دعای باستانی است که مراقبه های تکراری در مورد موضوعات درد و مرگ را ارائه می دهد. اخیراً، ژاک گای به این موضوع فکر کرده است که آیا ممکن است این یک تلاش باستانی برای رونویسی یک زبان آسیای شرقی، مثلاً چینی یا ویتنامی، به شکل الفبایی نباشد.
تئوری فریب
این واقعیت که متن از همه تلاش‌ها برای ترجمه سرپیچی کرده است، بسیاری را به این باور رسانده است که این نوشته در واقع بی‌معنی است و خود کتاب به عنوان یک حقه خلق شده است. گوردون راگ، دانشمند کامپیوتر، استدلال کرده است که یک حقه‌باز قرن شانزدهمی می‌توانست با استفاده از یک ابزار رمزنگاری معروف به مشبک کاردان، این متن را ایجاد کند. او استدلال می کند که این کتاب توسط یک انگلیسی قرن شانزدهم، ادوارد کلی، به منظور فریب دادن امپراتور رودلف دوم ساخته شده است. سرجیو تورسلا پیشنهاد کرده است که این نسخه خطی ممکن است یک “گیاهان شیمیایی” باشد – یعنی کتابی با نوشته های مزخرف که پزشکان حقه باز برای تحت تاثیر قرار دادن مشتریان از آن استفاده می کردند. در سال ۱۹۸۶ مایکل بارلو پیشنهاد کرد که خود ووینیچ ممکن است این دست نوشته را به عنوان یک حقه نوشته باشد، زیرا به عنوان یک فروشنده کتاب عتیقه دانش لازم را داشت. با این حال، هیچ مدرک قانع کننده ای برای نشان دادن این موضوع وجود ندارد. تا به امروز، نسخه خطی ووینیچ همچنان در برابر همه تلاش‌ها برای ترجمه مقاومت می‌کند. تصور می شود که نویسنده داستانهای ترسناک H.P. لاوکرافت ممکن است از این دست نوشته به عنوان الگوی اثر تخیلی نکرونومیکون، (نکرونومیکون، ترسناک ترین و دیوانه کننده ترین کتاب جهان است که توسط شاعری دیوانه بنام عبدل از ترجمه یونانی بازنویسی شده گفته میشود نویسنده آن ۱۰ سال در بیابان با جن‌ها زندگی میکرده است!) استفاده کرده باشد که در بسیاری از داستان هایش به آن اشاره می کند.
گروه گزارش