الکساندر مدوید، کشتی گیر هم دوره و رقیب جهان پهلوان تختی درگذشت

“آژنگ نیوز”:الکساندر مدوید، کشتی گیر هم دوره و رقیب جهان پهلوان تختی درگذشت. او موفق ترین کشتی گیر آزاد با 10 مدال طلای المپیک و مسابقات جهانی بود ، وی امروز دوشنبه در سن ۸۶سالگی درگذشت. مدوید اولین مسابقه بین المللی خود را در مسابقات جهانی ۱۹۶۱ انجام داد، جایی که در وزن بالای ۸۷کیلوگرم برنز گرفت.غلامرضا تختی در این مسابقات در وزن ۸۷ کیلوگرم (یک وزن پایین تر از مدوید)مدال طلا گرفت.

الکساندر مدود در ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۷ در بلایا تسرکوف اوکراین به دنیا آمد. پدر قهرمان آینده، واسیلی، به عنوان جنگلبان کار می کرد و خانه آنها در جنگل قرار داشت. الکساندر در زمینه قد راه پدرش را دنبال کرد. از طرفی همسن و سالانش به او حسادت می کردند، اما از طرف دیگر دردسرهای زیادی به بار می آورد. الکساندر در باشگاه ژیمناستیک ثبت نام کرد، اما به زودی متوجه شد که نمی تواند با چنین قدی ژیمناستیک باشد: در حین تمرین، او مجبور شد میله را بالا ببرد تا پاهایش به زمین برخورد نکند. با این حال، الکساندر از شکست ناامید نشد. باشگاه های ورزشی دیگری نیز وجود داشت اما برای حضور در آنها نیاز به اجازه پدر داشت. پدر الکساندر شرایط سختی را تعیین کرد: ۱-۲ متر مکعب چوب بلوط را قبل از هر جلسه تمرینی خرد کنید. در آن زمان مرد جوان حتی متوجه نشد که این “تکلیف” چه مزیت بزرگی برای او در آینده حرفه ای ورزشی او خواهد بود. بعداً کارشناسان از قدرت مچ دست و خاصیت ارتجاعی عضلانی او شگفت زده شدند. الکساندر مدوید در واحد تانک منطقه نظامی بلاروس در اوروچیه ثبت نام کرد. هیچ کس نمی توانست تصور کند که او برای همیشه در بلاروس بماند و به زودی قهرمان المپیک شود.

با این حال، حرفه ورزشی الکساندر مدوید با هندبال آغاز شد، نه با کشتی. پس از آن در دو و میدانی تلاش کرد. به او نشان داده شد که چگونه یک شی را پرتاب کند و در همان مسابقات اول چکش را فراتر از علامت دسته دوم ورزشی پرتاب کرد. در ورزش برای او اهمیتی نداشت که با چه کسی رقابت کند: با کشتی گیران مشهور یونانی-رومی آناتولی زلنکو و سرگئی زالوسکی یا با هرکشتی گیر آزاد دیگری ، یا برنده مسابقات قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی، نیکولای آکسیونوف. در طول تمرینات خود، قهرمان آینده المپیک توانایی شگفت انگیزی برای یادگیری هر چیز جدید و مهارت لحظه ای تکنیک ها از خود نشان داد. او آنها را در دوره تمرین کامل می کرد و حرکات متقابل غیرمنتظره ای پیدا می کرد. این امر آشکار کرد که او یک ورزشکار برجسته است که به زودی مورد توجه مربیان مشهور پاول گریگوریف و بولسلاو ریبالکو قرار گرفت.او این کشتی گیر جوان را زیر بال خود گرفتند.

الکساندر مدوید در سن ۲۰ سالگی در مسابقات سامبو و کشتی آزاد قهرمان شد و در مسابقات کشتی یونانی-رومی در مسابقات قهرمانی منطقه نظامی بلاروس مقام سوم را کسب کرد. او در آغاز دوران ورزشی درخشان خود، به لطف آمادگی برای مقابله با هر رقیب، خودباوری تزلزل ناپذیر و توانایی تحمل درد برجسته شد. لحظه شکوه الکساندر مدوید در اکتبر ۱۹۶۴ در بازی های المپیک توکیو رقم خورد. او تنها در دو دقیقه حریف خود، ورزشکار رومانیایی، بالو را ضربه فنی کرد و در فینال تنها در ۳۹ ثانیه با ویلکو کوستولا از بلغارستان کشتی گرفت. در سال ۱۹۶۸، مسابقات کشتی المپیک قرار بود در ارتفاعات مکزیک برگزار شود که برای اروپایی ها کمتر شناخته شده است. مکزیکوسیتی با گرمای شدید از ورزشکاران پذیرایی کرد. الکساندر مدوید که در معتبرترین تورنمنت های کشتی شرکت کرده بود، می دانست که حتی یک لحظه سستی می تواند منجر به شکستی شود که او را تا پایان عمر عذاب می دهد. برای همین بود که هر مسابقه‌ای را طوری می‌رفت که انگار آخرین مسابقه‌اش است.

در فینال، دو قهرمان المپیک سال های گذشته – ویلفرد دیتریش و الکساندر مدوید – رو در روی هم قرار گرفتند. الکساندر مدوید احساس میکرد که ویلفرد دیتریش راحت تسلیم او خواهدشد. با این حال، در طول مسابقه، دیتریش انگشت شست مدوید را از جای خود درآورد. قاضی مبارزه را متوقف کرد و به مدوید پیشنهاد داد که باید پزشک بخواهد، اما الکساندر انگشت رگ به رگ شده خود را به داخل مفصل باز کرد و تصمیم گرفت مبارزه را ادامه دهد. دیتریش شوکه شد. و اگرچه ورزشکار بلاروس دیگر قدرتی برای شکست دادن حریف خود نداشت، اما مجموع امتیازات او همچنان عنوان قهرمان المپیک را برای او تضمین کرد.

پس از مسابقه، ویلفرید دیتریش ناراحت به الکساندر مدوید نزدیک شد، او را در آغوش گرفت و از طریق مترجم گفت: “در حالی که شما کشتی میگیرید، بقیه کاری روی تشک ندارند…”. چهار سال بعد، در بازی های المپیک مونیخ، الکساندر مدوید نام خانوادگی آشنا دیتریش را در لیست شرکت کنندگان مسابقات کشتی در بخش سنگین وزن دید. اما او بیشتر نگران کریستوفر جی تیلور آمریکایی بود. روزنامه نگاران گفتند که او عمداً وزن اضافه می کند. در واقع، در حالی که وزن ورزشکار بلاروسی ۱۱۰ کیلوگرم بود، حریف آمریکایی او تقریباً ۲۰۰ کیلوگرم وزن داشت. او در مبارزه با دیتریش به طرز شگفت انگیزی به راحتی پیروز شد، اما مبارزه نیمه نهایی بین الکساندر مدوید قهرمان دو دوره المپیک و کریس تیلور هیجان زیادی ایجاد کرد. وقتی ورزشکار آمریکایی روی تشک رفت، تماشاگران از قدرت او شگفت زده شدند. آمریکایی غول پیکر در حال تقلا برای گرفتن حریف خود بود در حالی که الکساندر مدوید در وسط تشک می چرخید و برای زدن ضربه تعیین کننده آماده می شد. او یک حرکت سریع انجام داد و تیلور، انگار در حرکت آهسته، شروع به انداختن تیلور روی پشتش بر روی تشک کرد. سپس تیلور به زمین خورد و تمام شد. الکساندر مدوید پس از کسب سومین مدال المپیک خود، تشک آکنده از عرق بدن ورزشکاران را عرق بوسید. او به عنوان شکست ناپذیر برای همیشه شناخته میشد.

مدوید اولین بازی بین المللی خود را در مسابقات جهانی ۱۹۶۱ انجام داد، جایی که در وزن ۸۷کیلوگرم برنز گرفت. یک سال بعد به وزن ۹۷ کیلوگرم رفت و مدال طلای مسابقات جهانی را به دست آورد. به غیر از سال ۱۹۶۵، مدوید تمام مدال‌های طلای مسابقات جهانی را از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۱ به دست آورد و عمدتاً در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم شرکت کرد. او برای این دسته با وزنی کمتر در نظر گرفته می شد، با این حال بیش از یک دهه بر آن تسلط داشت. مدوید علاوه بر کسب هفت مدال طلا، یک مدال نقره (۱۹۶۵) و یک مدال برنز (۱۹۶۱) در مسابقات قهرمانی جهان نیز کسب کرد.

مدود اولین مدال طلای المپیک خود را در سال ۱۹۶۴در بازی های المپیک توکیو در وزن ۹۷کیلوگرم کسب کرد. او به عنوان قهرمان المپیک در وزن ۹۷+ کیلوگرم در بازی های المپیک ۱۹۶۸ مکزیکو سیتی، عثمان دورالیف (بول) را شکست داد. این دو در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ در فینال +۱۰۰ کیلوگرم به مصاف هم رفتند و مدود بار دیگر دورالیف را شکست داد و سومین مدال طلای المپیک خود را کسب کرد.

از سال ۱۹۶۴، الکساندر یک بازی المپیک تابستانی را از دست نداد. ابتدا به عنوان ورزشکار، سپس به عنوان داور و مربی و بعد به عنوان نایب رئیس کمیته ملی المپیک حضور داشت. او بیش از بیست سال در این سمت بود. در سال ۱۹۷۲ ، الکساندر مدوید پرچم اتحاد جماهیر شوروی را در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک در مونیخ حمل کرد ، در سال ۱۹۸۰ سوگند المپیک را از طرف داوران در مسکو قرائت کرد و مشعل المپیک را در استادیوم دینامو مینسک روشن کرد. او پرچم ملی جمهوری بلاروس را در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا و المپیک ۲۰۰۴ آتن حمل کرد. الکساندر مدوید پس از بازنشستگی از ورزش، ریاست کرسی ورزشی دانشگاه دولتی انفورماتیک و رادیو الکترونیک بلاروس را بر عهده گرفت و بیش از شصت اثر علمی، روش شناختی و دانشگاهی و دو کتاب منتشر کرد.

الکساندر مدوید و غلامرضا تختی ۳ مرتبه مقابل هم مبارزه کردند.اولین بار اسفند ماه ۱۳۴۰ بود که مدوید به همراه تیم کشتی آزاد شوروی برای انجام دیدار دوستانه به تهران آمده بود و در نهایت توانست در یک مبارزه سخت و دشوار با یک خاک مقابل تختی به برتری برسد.

دومین بار در مسابقات جهانی ۱۹۶۲ تولیدو بود که دو کشتی‌گیر در پایان به تساوی رسیدند و در نهایت مطابق قانون آن زمان به روی باسکول رفتند تا چهره فرد پیروز مشخص شود که به علت سبک تر بودن مدوید، وی برنده شناخته شد. آخرین بار هم رقابت های جهانی ۱۹۶۶ تولیدو بود که تختی در آخرین میدان جهانی اش یک بر صفر مغلوب این چهره افسانه‌ای کشتی جهان شد.

نناد لالوویچ، رئیس اتحادیه جهانی کشتی، گفت: «درگذشت الکساندر ما را غمگین کرد. او سفیر ورزش ما بود و دستاوردهایش نشان می‌دهد که جهان او را بهترین می‌دانست.»

گروه گزارش