“آژنگ نیوز”:رکود اقتصادی بزرگ درآمریکا در طول دهه بیست میلادی شکل گرفت.در طول دهه ۱۹۲۰، بازار سهام ایالات متحده به سرعت توسعه یافت و در اوت ۱۹۲۹ پس از یک دوره گمانه زنی مضطربانه در دهه ۲۰ به اوج خود رسید.
در آن زمان، تولید کاهش یافته بود و بیکاری افزایش یافته بود و باعث می شد سهام بیش از ارزش واقعی خود باشد. از جمله دلایل دیگر سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹، دستمزدهای پایین، افزایش بدهی ها، مشکل بخش کشاورزی و مازاد وام های کلان بانکی بود که قابل بازپرداخت نبود.
بورس اوراق بهادار نیویورک در سال ۱۸۱۷ تأسیس شد، اگرچه منشاء آن به سال ۱۷۹۲ باز می گردد، زمانی که گروهی از دلالان سهام و بازرگانان قراردادی را در زیر درختی در وال استریت امضا کردند.
سه شنبه سیاه
قیمت سهام در سپتامبر و اوایل اکتبر ۱۹۲۹ شروع به کاهش کرد و در ۱۸ اکتبر افت شدید قیمت سهام آغاز شد. وحشت به زودی آغاز شد و در ۲۴اکتبر، پنجشنبه سیاه، مشکلات سهام به اوج خود رسید. شرکت‌های سرمایه‌گذاری و بانکداران پیشرو تلاش کردند تا با خرید بلوک‌های بزرگ سهام، بازار را تثبیت کنند و این اقدام در روز جمعه افزایش متوسطی را ایجاد کردند. با این حال، روز دوشنبه، طوفان دوباره شروع شد و بازار به سقوط آزاد رفت. پس از دوشنبه سیاه، سه شنبه سیاه – ۲۹ اکتبر ۱۹۲۹ – دنبال شد که طی آن قیمت سهام به طور کامل سقوط کرد و میلیاردها دلار از دست رفت، این مشکل هزاران سرمایه گذار را از بین برد و سهامداران ساعت ها عقب ماندند زیرا ماشین آلات نمی توانست حجم عظیم معاملات را مدیریت کند.
بعد از رکود بزرگ پس از ۲۹ اکتبر ۱۹۲۹، قیمت سهام راهی جز افزایش نداشت، بنابراین در هفته های بعدی بهبود قابل توجهی رخ داد. با این حال، به طور کلی، با سقوط ایالات متحده در رکود بزرگ، قیمت ها همچنان به کاهش خود ادامه دادند و تا سال ۱۹۳۲ سهام تنها حدود ۲۰ درصد از ارزش خود را در تابستان ۱۹۲۹ ارزش داشتند. سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ تنها علت رکود بزرگ نبود، اما برای تسریع فروپاشی اقتصاد جهانی عمل کرد که نشانه‌ای از آن نیز بود. قیمت سهام تا سال ۱۹۳۲ به نزول ادامه داد.
تا سال ۱۹۳۳، تقریباً نیمی از بانک‌های آمریکا شکست خورده بودند و بیکاری به ۱۵ میلیون نفر یا ۳۰ درصد از نیروی کار ایالات متحده نزدیک شد. میانگین صنعتی داوجونز تا نوامبر سال ۱۹۵۴، یعنی حدود ۲۵ سال بعد، به اندازه قبل از ۱۹۲۹ بازنگشت. آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به‌ویژه به شدت آسیب دیدند، زیرا آنها «آخرین استخدام‌شده، اولین اخراج» بودند. زنان در دوران رکود بزرگ اندکی بهتر عمل کردند، زیرا مشاغل سنتی زنانه آن دوران مانند تدریس و پرستاری بیشتر از مشاغل وابسته به بازارهای نوسان بود. زندگی برای یک خانواده معمولی در دوران رکود بزرگ دشوار بود. طوفان ها و خشکسالی شدید در دشت های جنوبی، محصولات زراعی را از بین برد و باعث شد که این منطقه به کاسه گرد و غبار ملقب شود. همانطور که ساکنان فراری نامیده می شدند، بسیاری از مردم، به دنبال کار به شهرهای بزرگ نقل مکان کردند.
اما رکود بزرگ یک بهانه اصلی برای به پایان دادن به ممنوعیت الکل در آمریکا بود. سیاستمداران معتقد بودند که قانونی کردن مصرف الکل می تواند به ایجاد شغل و تحریک اقتصاد کمک کند.در پی آن البته اقدامات امدادی و اصلاحی بسیار زیادی در برنامه‌های نیو دیل که توسط دولت پرزیدنت فرانکلین دی. روزولت تصویب شد، این اقدامات فقط به کاهش بدترین اثرات رکود بزرگ کمک کرد. با این حال، اقتصاد ایالات متحده تا پس از سال ۱۹۳۹، زمانی که جنگ جهانی دوم صنعت آمریکا را احیا کرد، به طور کامل تغییر نمی کند. بدین ترتیب جنگ دوم جهانی موجب احیا اقتصاد آمریکا شد.