“آژنگ نیوز”:کشف یک مومیایی مرموز در کشور مصردر سال ۱۹۳۵ میلادی ،منجر به کشف جزییات جالبی از آداب و رسوم باستانی شد.یک کارشناس باستان شناسی در موزه متروپولیتن نیویورک که در نزدیکی اقصر در مصر کار می کرد با یک مومیایی مرموز روبرو شد. آنها در حال حفاری مقبره سنموت، معمار زن فرعون هاچپسوت و ناظر آثار سلطنتی بودند که اتاق دفن مادر سنموت را پیدا کردند.
اما این فضا مومیایی دیگری را نیز در خود جای داده بود – زنی که یک کلاه گیس سیاه بر سر داشت، دو حلقه اسکرابی شکل و حالتی تکان‌دهنده و وهم‌آور با جیغ. به همین جهت او را «زن جیغ می‌کشد» نامگذاری کردند. اکنون، تقریباً ۹ دهه پس از کشف او و ۳۵۰۰ سال پس از درگذشت او، تحقیقات جدید جزئیات جالبی را در مورد دفن او نشان می دهد. محققان پیشنهاد می کنند که این زن ممکن است در لحظه مرگ دچار یک واکنش عضلانی نادری شده باشد که بیان غمگین او را جاودانه کرده است. او ممکن است دچار تشنج شدید یا اسپاسم شده باشد، سفتی عضلانی که با اشکال شدید استرس در زمان مرگ همراه است.
دو محقق این یافته را در مجله Frontiers in Medicine منتشر کردند. سحر سلیم، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: “ما پیشنهاد کردیم که دلیل این دهان باز می تواند به دلیل مرگ دردناک یا استرس عاطفی و اسپاسم جسد باشد که چهره او را در زمان مرگ منجمد کرده است.” رادیولوژیست مومیایی در بیمارستان کسر العینی دانشگاه قاهره، به نیکولا دیویس از گاردین می گوید. مومیایی‌سازان نمی‌توانستند دهان را ببندند و جسد منقبض را قبل از تجزیه یا شل شدن مومیایی می‌کنند و دهان او را پس از مرگ باز نگه می‌دارند.
سحر سلیم و سامیه المرغانی، انسان شناس همکار، زن جیغ را که احتمالاً یکی از اعضای نزدیک خانواده سنموت بود، «تحلیل مجازی» کردند. آنها از تکنیک هایی از جمله سی تی اسکن، میکروسکوپ الکترونی و پراش اشعه ایکس برای تعیین سن تقریبی زن، آسیب شناسی و وضعیت نگهداری مومیایی استفاده کردند. آنها دریافتند که این زن کمی بیش از یک مترو ۵۰ سانتیمتر داشته و آرتریت خفیف داشته است. او احتمالاً در سن ۴۸ سالگی فوت کرده است. با کمال تعجب، محققان دریافتند که مومیایی هنوز مغز، دیافراگم، قلب، ریه‌ها، کبد، طحال، کلیه‌ها و روده او را در اختیار دارد – بدون هیچ برشی که برای بیرون آوردن آنها استفاده شده باشد. سلیم به Kristel Tjandra از Live Science می گوید: «این برای من تعجب آور بود، زیرا روش کلاسیک مومیایی در پادشاهی جدید [حدود ۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ قبل از میلاد مسیح] شامل برداشتن همه اعضای بدن به جز قلب بود. در حالی که اندام‌های دست نخورده درون یک مومیایی گاهی نشانه‌ای از فرآیند دفن بی‌دقت است، بقیه نتایج تشریح مجازی چیز دیگری را نشان می‌دهد. این زن با مواد کمیاب و گران قیمت مومیایی شده بود. پوست او با درخت عرعر و کندر مومیایی شده بود. موهای طبیعی او با درخت عرعر و حنا رنگ شده بود. و کلاه گیس بافته شده او با الیاف خرما با کریستال های کوارتز، مگنتیت و آلبیت تزیین شده بود. درخت عرعر از مدیترانه شرقی و کندر از شرق آفریقا یا جنوب عربستان وارد شده است. سلیم در بیانیه‌ای می‌گوید: «در اینجا نشان می‌دهیم که او با مواد مومیایی‌کننده گران‌قیمت وارداتی مومیایی شده است. این و ظاهر مومیایی به خوبی حفظ شده، با این باور سنتی که عدم برداشتن اندام‌های داخلی او مستلزم مومیایی‌سازی ضعیف است، در تضاد است. سلیم به لایو ساینس می‌گوید، اما در شرایط عادی، مومیایی‌کنندگان فک را می‌پیچیدند تا باز نشود. پس چرا زن جیغ، که به نظر بسیار عزیز می رسید، با دهان باز مانده بود؟ شاید به این دلیل که بسته شدن آن غیرممکن بود، و اینجاست که نظریه سختگیری وارد می شود.
سحر سلیم در همان بیانیه پیشنهاد می‌کند: «حالت جیغ مومیایی در این مطالعه می‌تواند به عنوان اسپاسم جسد خوانده شود، که به این معنی است که زن با فریاد کشیدن از درد مرده است». راندال تامپسون، متخصص قلب در دانشکده پزشکی دانشگاه میسوری-کانزاس سیتی که مومیایی‌های باستانی را با استفاده از سی‌تی‌اسکن مطالعه کرده و در این مطالعه شرکت داشته است، به کیتی هانت از CNN می‌گوید که این مطالعه مفید، دقیق و منطقی بود. با این حال، از آنجایی که این مطالعه علت مرگ را پیدا نکرد، تأیید این نتیجه غیرممکن است. در واقع، برخی از محققان شک دارند. استوارت همیلتون، یک آسیب‌شناس پزشکی قانونی، به گاردین می‌گوید که هرگز مورد قانع‌کننده‌ای از اسپاسم جسد ندیده است، و ممکن است دهان زن جیغ تصادفی باز شده باشد و همین‌طور باقی مانده باشد.
گروه گزارش