“آژنگ نیوز”:برادران تاویانی، فیلمسازان ایتالیایی بودند که دغدغه‌های اجتماعی و جلوه‌های مستند نئورئالیسم را با دغدغه‌های مدرنیستی برای جلوه‌های برجسته، اغلب شاعرانه، بصری و شنیداری ترکیب کردند.آنها حرفه ای از سینما را دنبال کردند که عمیقاً با چشم انداز ایتالیایی پیوند خورده بود: تپه های توسکانی که برادران در آن متولد شدند و تپه های سیسیل و ساردینیا. حومه سرسبز، حضوری حیاتی و پراحساس در آثار تاویانی هاست، و با این حال، به طور غیر عاطفی به عنوان محل کار بی رحمانه کشاورزی و حتی به عنوان نوعی زندان نیز دیده می شود. در فیلمهای آنها، زمین نقطه مقابل آزمایش‌ها، درام‌ها و پوچی های بشریت است، که اغلب آنها را به صورت مجموعه‌ای و گلچین‌شده قرار می‌دهند، شاید برای اینکه دیدگاه بزرگ‌تری به داستان‌های فردی داشته باشند.
موضوع فیلمهای آنها فقط سکوت و تفکر نبود. برادران همچنین عمیقاً با تفکرات مارکسیستی و برشتی درگیر بودند، حساسیتی که تا زمان فیلم برنده جایزه سزار باید بمیرد در سال ۲۰۱۲ ادامه داشت. آنها به دنبال راه های رادیکال و چالش برانگیز برای ارائه زندگی انسانی بودند. حالتی که با شیوه‌های طبیعی‌تر و همچنین رویایی‌تر یا نمادین‌تر داستان‌سرایی متناوب بود، که اغلب از اقتباس‌های ادبی نویسندگانی مانند پیراندلو، بوکاچیو و گوته نشأت می‌گرفت.
گروه گزارش