“آژنگ نیوز”:بررسی وضعیت سینمای ایران در سال ۱۳۴۷ خورشیدی به روایت آمار، روایتگرتصویری از این دستاورد تکنولوژیک و فرنگی (پس از تقریبا بیست سال پس از شکل گیری آن) است.
در سال ۱۳۴۷ خورشیدی در شهر تهران ۱۰۸ سینما و در سراسر کشور ۳۴۶ سینما وجود داشت.از این تعداد سینمای تهران بر اساس طبقه بندی ۴۵ سینما درجه یک ۴۵ سینما درجه ۲ و بقیه درجه ۳ بودند.بیشترین سینما را سینما دنیا در میدان مخبرالدوله با ۱۶۰۷ عدد داشت.کمترین تعداد صندلی متعلق به سینما مترو در خیابان لاله زار بود که فقط ۱۵۰ صندلی داشت.بیشتر سینماهای تهران در مرکز و شمال شهر بودند و اکثر این سینماها درجه ۲ بودند.در خیابان لاله زار هم در این زمان ۱۰ سینما وجود داشت.
در این زمان با توجه به چگونگی ساختمان سینما اعم از نمای بیرونی سالن نمایش محل انتظار راهروها تاسیسات بهداشتی وسایل رفاه جمعیت و سایر تسهیلات وتجهیزات سینماها به ممتاز (چهار ستاره)درجه یک(سه ستاره)درجه دو (دو ستاره)و درجه ۳(یک ستاره)تقسیم می شدند.
ورود اطفال کمتر از ۵ سال به سینماها فقط برای سپانس هایی که از ساعت ۵ بعد از ظهر شروعی میشد ممنوع بود.
قیمت بلیت سینما در تهران حداکثر ۵۰ و در بعضی از سینماهای مشهور به چونه ای ۱۰ ریال بود.
سانسور فیلمها و صدور پروانه نمایش بر عهده اداره امور نمایش و سینما و استودیو وزارت فرهنگ وهنر بود . بر اساس آیین نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید بطور کلی نمایش صحنه هایی که مخالف و متضاد با مقدسات و مفاخر تاریخی و ملی ایران چه در گذشته و چه در حال در میان ملل جهان لطمه و خدشه ای وارد میسازد ممنوع بود.
در سال ۱۳۴۷ در شهر تهران روزانه حدود دویست هزار نفر به سینما میرفتند.
تهیه و تدوین حسن محرابی
گروه تاریخ