“آژنگ نیوز”: کنترل از راه دور یکی از رایج ترین نمادهای فناوری های مدرن ما است. متخصصان جدی الکترونیک ممکن است برای سیستم سرگرمی خود دوازده ریموت را روی میزهای محل کار خود پراکنده داشته باشند. حتی افرادی هم که کمتر به وسایل الکترونیکی علاقه دارند، احتمالاً تعداد انگشت شماری ریموت در اختیار دارند که همه چیز را از تلویزیون و کولر گرفته تا قفل درب ماشین کنترل می کنند. البته، همه ما احتمالاً حداقل یک یا دو کنترل از راه دور را برای همیشه در میان لشکری از وسایل الکترونیک دیگر و در میان گرد و غبار زیر کاناپه گم کرده ایم. اگرچه در فرهنگ عامه، ریموت‌ها بیشترین ارتباط را با کنترل تلویزیون دارند، اما این دستگاه‌ها در واقع قبل از تلویزیون ساخته شده اند. در واقع، کنترل از راه دور اختراعی است که در دهه ۱۸۰۰متولد شد.
نیکولا تسلا مخترع مشهور صربستانی-آمریکایی یکی از اولین کنترل از راه دور بی سیم جهان را ایجاد کرد که در سال ۱۸۹۸ در مدیسون اسکوئر گاردن در شهر نیویورک از آن رونمایی کردنام این وسیله” تله اتومات “بود.تسلا برای نمایش خود از یک قایق مینیاتوری استفاده کرد که توسط امواج رادیویی کنترل می شد. این قایق یک آنتن فلزی کوچک داشت که می توانست دقیقا یک فرکانس رادیویی را دریافت کند. تسلا با استفاده از جعبه ای – نسخه کنترل از راه دور – مجهز به یک اهرم و یک کلید تلگراف (که در ابتدا برای ارسال سیگنال های کد مورس طراحی شده بود) سیگنال هایی را به قایق ارسال کرد. سیگنال‌های تولید شده از این جعبه، کنتاکت‌های الکتریکی را روی قایق جابه‌جا می‌کرد، که به نوبه خود، تنظیمات سکان و پروانه را تنظیم می‌کرد و به اپراتور اجازه می‌داد تا حرکت قایق را کنترل کند. از نظر مالی، قایق های کنترل از راه دور تسلا یک شکست بودند. مشتری مورد نظر او، نیروی دریایی ایالات متحده، فکر می کرد که این فناوری برای جنگ بسیار ضعیف است. اما مفهوم کنترل از راه دور مورد توجه قرار گرفت و به سرعت در بسیاری از انواع دیگر تجهیزات گسترش یافت.
اندکی پس از پیشرفت های تسلا، مهندس اسپانیایی لئوناردو تورس-کوئودو از فرستنده های بی سیم تلگراف برای کنترل ابتدا یک سه چرخه، سپس یک قایق موتوری و حتی اژدرهای زیردریایی استفاده کرد. کار این مخترعان منادی چیزهاییی برای آینده بود. در جنگ جهانی اول، نیروی دریایی آلمان از قایق های کنترل از راه دور مملو از مواد منفجره برای حمله به کشتی های مخالفان استفاده کرد. این ظهور نوع جدیدی از جنگ بود که در آن نیروهای مسلح می توانستند تسلیحات را از راه دور هدایت کنند. در طول جنگ جهانی دوم، ارتش های مسلح آلمان و آمریکا نیز طیف وسیعی از موشک ها و اژدرهای هدایت شونده را آزمایش و مستقر کردند. در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، تعداد کمی از لوازم الکترونیکی مصرفی، مانند درب بازکن‌های گاراژ و هواپیماهای مدل، با کنترل از راه دور وارد شدند.
محصولات دیگر نیز به زودی از این روند پیروی کردند، اما این هنوز شروعی برای ریموت‌ها بود که چشم‌انداز فناوری ما را به شدت تغییر داده است. در دهه ۱۹۳۰شاهد ظهور کنترل از راه دور برای رادیوها بودیم. فیلکو (شرکت باتری های ذخیره سازی فیلادلفیا) برخی از رادیوهای پیشرفته خود را با یک کنترل از راه دور بی سیم و با باتری به نام Mystery Control عرضه کرد. با این حال، آن کنترل‌های رادیویی اولیه در مقایسه با کنترل‌های تلویزیون تأثیر کمی داشتند. قبل از کنترل از راه دور، بینندگان تلویزیون مجبور بودند برای تغییر کانال و صدا با استفاده از دکمه‌ها یا صفحه‌های چرخان به استقبال ازتلویزیون‌های خود می‌رفتند. در سال ۱۹۵۰، سازنده لوازم الکترونیکی Zenith، ریموت Lazy Bones را معرفی کرد. متأسفانه، از یک کابل بلند و مارپیچ استفاده می کرد که به اندازه کانال ها مچ پا را هم می چرخاند.
در اواسط دهه ۱۹۵۰، مهندس زنیت، یوجین پولی، کنترل تلویزیون فلاشماتیک خود را ابداع کرد که از فلاش های جهت دار نور برای کنترل تلویزیون استفاده می کرد. اما چهار سلول عکس تلویزیون (یکی در هر گوشه صفحه) به انواع منابع نور، از جمله نور خورشید و نورهای سقفی پاسخ دادند و باعث تغییر خود به خود کانال تلویزیون میشدند. در سال ۱۹۵۶، همکار پولی، رابرت آدلر، کنترل فرماندهی فضایی را ایجاد کرد که به جای نور از صدای فراصوت با فرکانس بالا استفاده می کرد. این سبک از کنترل از راه دور قیمت یک تلویزیون جدید را یک سوم افزایش داد، اما این امر مانع از آن نشد که مردم آن را به صورت انبوه خریداری نکنند. این ریموت‌ها به دلیل صدایی که تولید می‌کردند به «کلیکر» معروف شدند.
کنترل از راه دور به طور کامل نحوه تعامل مصرف کنندگان با دستگاه های الکترونیکی خود را تغییر داد. مردم به جای اینکه هر بار که می خواستند ایستگاه رادیویی یا کانال تلویزیونی را عوض کنند کمی ورزش کنند، می توانستند ساعت ها روی صندلی خود بچسبند و اصطلاح “سیب زمینی کاناپه” را به وجود آورد. ریموت ها نیز به تکامل خود ادامه دادند. کنترل‌های التراسونیک تا دهه ۱۹۸۰ استاندارد تلویزیون‌ها بودند، در نهایت نیززمانی فرا رسید که ریموت‌ها شروع به استفاده از سیگنال‌های نور مادون قرمز کردند که امروزه رایج‌ترین آنها هستند.
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش