“آژنگ نیوز”:شکوه ریاضی اولین زن مدرس نقاشی نوین ایران است. شکوه ریاضی، در سال ۱۳۰۰ خورشیدی ، در یکی از مهم‌ترین خانواده‌ها و یکی از بهترین خانه‌های آن ‌دوره تهران چشم به جهان گشود. پدر او سرلشکر میرزا علی‌خان ریاضی بود که ده سال پیش از تولد شکوه و در ۱۲۹۰ با هزینه دولت به پاریس اعزام شد تا در مدرسه نظامی ورسای (مدرسه مهندسی نظام) آموزش نظامی بیاموزد. در بازگشت از فرانسه، به واسطه دوستی‌اش با سیدضیاء، درجه کلنلی می‌گیرد و رئیس ژاندارمری تهران می‌شود. بعدتر- در هفت‌سالگی شکوه- به سال ۱۳۰۷، که در دولت قانون اعزام محصل به خارج به تصویب رسید، همراه خانواده به کشور مورد علا‌قه خود می‌رود و سرپرست محصلین ایرانی در فرانسه را بر عهده می‌گیرد.

نخستین دانشجویان - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

نخستین دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا در آتلیه نقاشی در آذر ماه سال ۱۳۲۴ خورشیدی .شکوه ریاضی اولین زن نقاشی نوین ایران نفر سوم از سمت چپ

بدین ترتیب شکوه با دو فرهنگ ایرانی و فرانسوی رشد می‌کند. پس از قطع رابطه ایران و فرانسه، او چهارده‌ساله است که پدرش را از پاریس به تهران احضار و از وی خلع درجه می‌کنند. تلا‌طم‌های زندگی سیاسی پدر در روحیه نوجوان او تأثیر خود را می‌گذارد.

شکوه مدتی درس طب خواند، اما نیمه‌کاره رها کرد و وارد دانشکده هنرهای زیبا شد. علا‌قه او به هنر نوین و تب رفتن به مدرسه بوزار پاریس- که در این دهه آرزوی پسران و دختران تهرانی است- گریبان او را نیز می‌گیرد. در ۱۳۲۵، که فارغ‌التحصیل هنرهای زیبا شد، برای تکمیل تحصیلا‌ت به فرانسه می‌رود. یک سال بیشتر از زندگی او در پاریس نمی‌گذرد که پدرش در فروردین ۱۳۲۶ فوت میکند. شکوه تا  (۱۳۳۳) در بوزار درس می‌خواند و در همین سال با رتبه عالی و یک مدال طلا‌ دانشنامه می‌گیرد و به ایران بازمی‌گردد.

او شیوه آموزش هنر در دانشگاه را دگرگون کرد. لزوماً خود را مقید به درس‌آموزی از دروس پایه نمی‌کرد. اختیار می‌داد تا هنرجو هر طور که می‌پندارد بر بوم و کاغذ نقش بکشد. بر خلا‌ف استادان دیگر بالا‌ی سر کار، ایراد نمی‌گرفت. ایرادات هنرآموزان را نوعی کار می‌دانست. هنرجو را مجبور به پیروی از یک سنت فکری خاص نمی‌کرد.

شکوه ریاضی، مهم‌ترین معلم نقاشی مدرن و یکی از مثبت‌ترین مخالفان ذهنیت نقاشی کمال‌الملکی تلاش کرد تا ذهنیتی تازه اما سالم را بیاموزاند. همه وقت خود را در آتلیه و در سر کلا‌س درس دانشکده محدود کرد.

او در پایان دهه چهارم زندگی‌اش، در تیرماه سال  ۱۳۴۱، به درد و بیماری سرطان درگذشت.

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *