“آژنگ نیوز”:خانه ای به نام ژولیت در ورونا وجود دارد. اما واقعیت این است که ژولیت هرگز آنجا زندگی نکرده است. رومئو و ژولیت شخصیت‌های تخیلی هستند و ژولیت هرگز به دنبال رومئوی خود برروی بالکن آن حانه نرفته است.شکسپیر نمایشنامه را در «ورونای منصفانه» قرار داد و مطمئناً می‌توانست در این شهر داستانی را تعریف کند که با قلبش آن را نوشته است.
به طوری که با گذشت زمان، افسانه ای که خانواده کاپولت را به ساختمانی قرن سیزدهمی در ورونا گره می زد، رشد کرد و رشد کرد. بالکن مخصوصاً زیبا و رمانتیک مطمئناً ضرری نداشت. همانطور که مشخص است، این ساختمان زیبای قرون وسطایی احتمالاً محل سکونت خانواده دال کاپلو بوده است – نامی که شاید به اندازه کافی شبیه به افسانه باشد.
این افسانه چنان به این ساختمان گره خورد که در سال ۱۹۰۷شهر ورونا بخشی از ملک را برای ایجاد موزه و خانه ای که به داستان عشق بزرگ اختصاص داده شده بود خریداری کرد. رشته های قلب از آن زمان کشیده شده است. قدرت تداعی قوی است و بازدیدکنندگان بی‌شماری به خانه ژولیت سفر کرده‌اند تا به بالکن خیره شوند، از موزه کوچکی که به نمایشنامه معروف شکسپیر اختصاص دارد بازدید کنند و فضای رمانتیک را تجربه کنند. یادداشت های عاشقانه برای عشق های از دست رفته، عشق های فعلی و عشق های آینده در چندین مکان در اطراف حیاط زیر بالکن نوشته شده و به جا گذاشته می شود.
مجسمه برنزی ژولیت واقع در محوطه خانه نیز یک کپی از مجسمه اصلی است که اکنون در داخل موزه قرار دارد و در سال ۱۹۶۹ توسط مجسمه ساز Nereo Costantini ساخته شده است. برای دیدن نقاشی های دیواری زیبا از قرن چهاردهم، آثار هنری با الهام از رومئو و ژولیت، سرامیک های قرون وسطایی و اوایل رنسانس، و قطعاتی از مجموعه اتاق خواب ژولیت در فیلم Romeo e Giulietta در سال ۱۹۶۸ به کارگردانی فرانکو زفیرلی، از موزه دیدن کرد.
گروه گزارش