“آژنگ نیوز”:باستان شناسان قایق های باستانی پنهان در زیر دریاچه ویسکانسین را کشف کردند قدمت یکی از این کشتی‌ها به حدود ۴۵۰۰ سال پیش می‌رسد و قدیمی‌ترین کشتی‌ای است که تاکنون در منطقه دریاچه‌های بزرگ پیدا شده است.
باستان شناسان دریایی نزدیک به دوازده قایق رادر کف دریاچه مندوتا در مدیسون، ویسکانسین پیدا کردند. این یافته ها از نظر سنی بسیار متفاوت هستند و قدمت آنها به ۲۵۰۰ تا ۱۲۵۰سال قبل از میلاد می‌رسد. طبق گفته انجمن تاریخی ویسکانسین، که با همکاری رهبران بومی کار می‌کند، قدیمی‌ترین آنها حدود ۴۵۰۰سال پیش ساخته شده است و آن را به قدیمی‌ترین اثرتاریخی ثبت‌شده در منطقه دریاچه‌های بزرگ تبدیل کرده است.
قایق ها در قسمتی از بستر دریاچه در قلمرو اجدادی ملت هوچانک یافت شدند. محققان می گویند اکتشافات جدید می تواند پیشینه جوامع بومی را که در این منطقه زندگی می کردند روشن کند. لری پلوسینسکی، یکی از کارشناسان تاریخ، میگوید: «ما چیزهای زیادی برای یادگیری از سایت قایقرانی مندوتا داریم، و تحقیقاتی که امروز انجام می‌شود به ما امکان می‌دهد تا داستان‌های افرادی را که در اینجا زندگی می‌کردند و از زمان‌های بسیار قدیم در اینجا فرهنگ پر رونقی داشتند، درک کنیم و به اشتراک بگذاریم. باستان شناسان اولین کشتی را در سال ۲۰۲۱ کشف کردند که یک قایق ۱۲۰۰ ساله بود. غواصان با موفقیت هر دو قایق را بازیابی کردند و آنها را برای حفاظت و مطالعه بیشتر به یک مرکز نگهداری در مدیسون بازگرداندند. از آن زمان، غواصان به دقت منطقه را اسکن می کنند.
ایمی روزبرو، باستان شناس میگوید: «معلوم شد که ما فقط به یک یا دو قایق غرق شده نگاه نمی‌کردیم، بلکه مجموعه‌ای داشتیم، و ممکن است همه آنها یکسان نباشند. سوفی کارسون از میلواکی ژورنال سنتینل می گوید: “ما حدس می زدیم که مردم در این مدت با قایق سفر می کردند، اما این گواه مطلق آن است.” محققان اکنون تا ۱۱قایق تاریخی را در این منطقه شناسایی کرده اند. قایق ها از انواع مختلف درختان – نارون، زبان گنجشک، بلوط سفید، چوب پنبه ای و بلوط قرمز ساخته شده اند که منعکس کننده شرایط محیطی در حال تغییر هستند. رزبرو به آندریا از فاکس نیوز دیجیتال میگوید: «مردم بومی ویسکانسین و وسیع‌تر ایالات متحده به طور گسترده در دریاچه‌ها و رودخانه‌های داخلی ماهیگیری می‌کردند، سفر می‌کردند و تجارت می‌کردند، و تا کنون ما نگاه روشنی به قایق‌های دریایی مورد استفاده در منطقه دریاچه‌های بزرگ نداشته‌ایم. واکیانو او می‌افزاید: «به بیان امروزی، مانند تلاش برای درک زندگی در غرب میانه بدون دیدن یک جنبه واقعی است. قایقرانی به مردم این امکان را می‌داد که در دریاچه‌های عمیق‌تر ماهی بگیرند، کالاها را طی صدها مایل حمل کنند و به مکان‌های دور سفر کنند.» طبق جامعه تاریخی، قایق ها همه در یک منطقه ۲۵۰متری قرار داشتند که احتمالا زمانی یک خط ساحلی بوده است. محققان فکر می کنند که جوامع بومی عمداً قایق ها را در طول زمستان در آب نگه می داشتند تا از یخ زدن و تاب برداشتن آنها جلوگیری کنند. با گذشت زمان، نیروهای طبیعی احتمالاً قایق ها را دفن کرده و خط ساحلی را زیر آب فرو بردند. در نهایت، دو قایق اول که توسط غواصان بازیابی شده‌اند، در مرکز تاریخ انجمن تاریخی ویسکانسین، که قرار است در سال ۲۰۲۷ افتتاح شود، به نمایش گذاشته می‌شوند. بیل کواکنبوش، یک افسر حفاظت تاریخی برای Ho- می گوید: «دیدن این قایق ها با چشمان خود تجربه ای قدرتمند است، و آنها به عنوان بازنمایی فیزیکی از آنچه ما از سنت های شفاهی گسترده می دانیم که دانشمندان بومی در طول نسل ها منتقل کرده اند، عمل می کند.
سایر کانوها بدون مزاحمت در کف دریاچه باقی خواهند ماند. آنها برای حرکت بسیار شکننده هستند. رزبرو به سارا لهر از WPR می گوید: «وقتی کمی به عقب برگردی، چوب دیگر واقعاً چوب نیست. «این نسبتاً لطیف است. وقتی آن را لمس می‌کنید، شبیه شیرینی‌ای است که زیر باران رها شده است. تنها چیزی که بقیه چوب را نگه می دارد، آب داخل آن است.» این تیم همچنین در حال عکاسی از بقایای کشتی‌ها در محل و مطالعه سایت با استفاده از رادار نفوذی زمین، یک فناوری غیرتهاجمی است که برای بررسی مکان‌های تاریخی بدون ایجاد آسیب استفاده می‌شود. تجزیه و تحلیل تکمیلی سایت در حال انجام است.
گروه گزارش