“آژنگ نیوز”:نوستالژی مداد تراش یاد آور خاطرات دوره ای خاص و نسلی خاص از مردم کشور ما است.تا مدتهایی مدید و البته تا اواخر دهه شصت خورشیدی مداد عنصر اساسی نظام آموزشی ابتدایی بود.اما مداد بدون مداد تراش امکان ادامه خدمت به دانش آموزان کوچولو را نداشت.
بچه های این دهه و در دوران دبستان آنقدر مشق مینوشتند که انگشتشان پینه میزد و نیز نوک مدادشان نیز تند تند کوتا ه میشد.اگر مداد تراش نبود مدادها دیگر قابل استفاده نبودند.اما مدادتراشها همواره به مدادها جانی دوباره می بخشیدند.
نسلی که با مدادتراش سرو کار داشتند قطعا با تماشای این تصاویر از مداد تراش بوی ترکیب چوب و نوک سیاه مداد به مشامشان مینشیند.این بو بوی تحصیل بود!
به دلیل وسعت استفاده از مداد تراش این وسیله کاربردی با بهره گیری از نمادهای زندگی ساخته میشدند.جعبه قلب جواهرات زنگ هشدارو یا سطل زباله.رنگهای مدادتراشها شگفت انگیز و شاد بودند.
حتی برخی از مدادتراشها از نمادهای اجتماعی بهره گرفته میشدند. در دهه شصت همچنان نامه ها وسایل ارتباطی بنیادین مردم بود. بویژه در دوران جنگ بسیاری از خانواده ها چشمشان به در و رسیدن پستچی و آوردن نامه از فرزند دلبندشان بود.
امروزه بهره گیری از مداد تراش در حداقل است و دانش آموزان دیروز که از مداد تراش استفاده میکردند پدران و مادران امروزند و این تراشهای ارزان قیمت دیگر در دسترسشن نیست و اگرهم بخواهند تراش بخرند باید از آن تراشهای رومیزی فلزی دسته دار بخرند. اما دیگر دانش آموز بقایای تراش مدادشان را نمیتوانند بو کنند و ببینند.
گروه گزارش