“آژنگ نیوز”: علی دهباشی به روایت آیدین آغداشلو چنین توصیف شده است:چهل سال است که از نزدیک می‌شناسمش و تحسینش می‌کنم. جوان بود که آمد به کلاس نقاشی‌ام و خواست برای یادنامه‌ی کمال‌الملکش روی جلد نقاشی کنم. من هم به شیوه‌ی خودش از کوشش کم نگذاشتم و صورت کمال‌الملک را با شیفتگی و دقتی کمال‌الملکانه نقاشی کردم. کمی بعد برای یادنامه‌ی بعدی‌اش صورت جلال آل‌احمد را با شتابی که خاص قلم‌اندازهای خود جلال بود خط خطی کردم… و رفاقتمان ماند تا به امروز. همیشه هر کاری از من خواست بی اما و اگر انجام دادم چون می‌دانستم امر شریفی را دنبال می‌کند… و شاد و آسوده‌ام که من هم همراهی‌اش کردم.
عکس آغداشلو و دهباشی در کتابخانه‌ی آغداشلوتهران ۱۳۶۵
در این دوران از هر کسی که کسی بود مراقبت کرد از شایگان تا موحد از زرین‌کوب تا کدکنی تمام جانش را گذاشت تا کسی به زور تمهیدها و توطئه‌ها «فراموشانده» نشود… و ایستاد و دوام آورد. از ۴ صبح تا بعد از نیمه شب کار می‌کند. کم می‌خوابد و شاید هم اصلاً نمی‌خوابد. وقتهایی قرارهای کاری‌اش را برای ۶ صبح می‌گذارد. می‌داند که کار زیاد و توان موقتی است. می‌داند که فرصت اندک است. می‌داند که زبان فارسی که روزگاری رایج ایران گسترده‌ی بزرگ بود دارد از دست می‌رود و نزدیکتر و ترسناکتر در میان خود ما و در این جا هم…. و می‌داند که شانه‌های تا به امروز قرصش برای همیشه قرص نمی‌ماند و بدتر شانه‌های قرص چندانی هم برای تحویل بار امانت پیدا نمی‌شود.
این است که آرزو می‌کنم – و آرزو بر پیران هم عیب نیست! – که هر چه بیشتر بپاید و بماند… چون غنیمت است حضورش برای ما که سپاسگزاری را از یاد نبرده‌ایم که همچنان سپاسگزار اوییم.
گروه گزارش