“آژنگ نیوز”:رویه استفاده از سکه به عنوان وسیله تجارت در عصر آهن در قرن هفتم و ششم قبل از میلاد در یونان، آناتولی، هند ، چین و ایران آغاز شد. ثابت شده که سکه ها نه تنها به صورت محلی، بلکه بین مناطق مختلف، وسیله ای کارآمد برای مبادله هستند، زیرا سکه ها کوچک بودند و به دلیل ترکیب نقره و طلا دارای ارزش ذاتی بودند. بدیهی است که تجارت هزاران سال قبل از مهر کردن یک تصویر بر روی یک قطعه فلز وجود داشته است، اما هنگامی که مفهوم لیدیایی ها گسترش یافت، سکه ها به طور گسترده در سراسر اروپا و آسیا مورد استفاده قرار گرفتند و وزن و ارزش آنها به سیستم های استاندارد تبدیل شد.
این موضوع در سکه های باستانی سرچشمه گرفته است. اولین سکه‌ها را لیدیایی‌ها نسبت می‌دهند که بر روی شکل‌های گرد تا مستطیلی از الکتروم – آلیاژی طبیعی از طلا و نقره – ضرب می‌شدند. الکتروم با نقره و مس بیشتری تصفیه و آلیاژ شد. یک طرف آن حیوانی را نشان می‌داد و طرف دیگر یک پانچ با طرح‌های مختلف و گاهی اوقات سلاتور نام یک پادشاه را روی قالب اضافه می‌کردند. سکه های یونانیان نیز اندکی پس از آن، با درج سمبل یونی ها به خدایان و حتی انسان ها در یک طرف گسترش یافتند، در حالی که آتنیان قطعات باستانی را که آتنا و جغد را نشان می داد ضرب می کردند و قومیت خود را در پشت آن اضافه می کردند، و ایرانی ها، تحت رهبری داریوش اول، سکه های خاص خود را خلق می کردند.در مجموع اینها آثار هنری باستانی که شهر نشینی بر آنها حاکم بود را نشان می دهد. .
گروه تاریخ