“آژنگ نیوز”:چه زمانی سگ ها با انسانها دوست شدند؟ برررسی یک تدفین ۲۰۰۰ ساله در شمال ایتالیا می تواند آخرین شواهد دوستی باستانی سگ و انسان باشد.
رودخانه ای که امروزه به نام آدیجه شناخته می شود، دومین رودخانه طولانی در ایتالیا، از جنوب و سپس شرق از آلپ به سمت آدریاتیک جریان دارد. همانطور که رودخانه در اطراف تپه ها و از طریق زمین های مسطح حرکت می کند، رودخانه به طور گسترده ای پیچ و تاب می خورد و گاهی اوقات تقریباً به سمت خود حلقه می زند. شهر ورونا بیش از ۲۰۰۰ سال پیش در اطراف یکی از این پیچ و خم ها ریشه دوانید و رشد کرد و در همان زمان، نه چندان دور از کرانه ها، نوزادی را در یک قبر محقر دفن کردند. با این حال، او به طور کامل به زندگی پس از مرگ نرفت. در کنار استخوان های کوچک شکننده او، پنجه هایش که انگارمیخواهند مشت شوند ، اسکلت کامل یک سگ قرار گرفته است.
باستان شناسان این گور مشترک را در حفاری های قبل از بازسازی در Seminario Vescoville پیدا کردند. در تحقیقات اخیر این قبر نوزاد B19 نامیده می‌شود، این یکی از معدود نمونه های تاریخی «دفن مشترک انسان و حیوان» در گورستان عصر آهن که در محوطه حوزه علمیه کشف شده است. در حالی که محققان هشدار می دهند که سؤالات بیشتر از پاسخ ها در مورد قبر وجود دارد، آنها اذعان می کنند که ممکن است این آخرین شواهد از نقش منحصر به فرد و عمیقاً قدیمی سگ ها به عنوان همراهان انسان باشد. در مجموع، تیم دانشگاه برن و سایر مؤسسات بیش از ۱۶۰ قبر از مردان، زنان و کودکان را در این مکان پیدا کردند و هیچ یک از آنها مجلل نبودند: اکثر آنها حاوی مقداری سفال، جواهرات ساده یا چند سکه بودند. تعداد کمی از گورها شامل بقایای حیواناتی مانند خوک، بز یا مرغ بود که احتمالاً به عنوان پیشکش غذا برای مردگان در نظر گرفته شده بود. در چهار گور، از جمله B19، باستان شناسان بقایای کامل یا جزئی از اسب یا سگ را یافتند، حیواناتی که توسط مردم سنومانی که در آن زمان در منطقه زندگی می کردند، خورده نمی شدند.
مفهوم چهار تدفین مشترک انسان و حیوان، محققان را سرگردان کرده است. این گورها متعلق به مناطق مختلف گورستان هستند و مواد ژنتیکی بازیابی شده نشان می‌دهد که افراد از یک خانواده یا حتی خویشاوندی نزدیک نیستند. در گور B۴۶، یک زن بالغ با بقایای کامل یا جزئی از پنج اسب، حیوانات دام و جمجمه یک سگ به خاک سپرده شد. گور B۱۵۴ شامل یک مرد بالغ و بقایای تکه تکه اسب بود. نر بالغ دیگری با استخوان های پراکنده یک سگ کوچک در گور B۱۰۲ دفن شد. و سپس B۱۹ وجود دارد: نوزاد ماده و سگ نسبتاً بزرگی به اندازه یک رتریور طلایی مدرن. بر اساس دندان ها و استخوان هایش، سگ کمی بیش از ۱۸ماه سن داشت. علت مرگ هیچ یک از دو دختر و سگ مشخص نشد، اما نوزاد یک نوزاد تازه متولد شده یا احتمالاً یک مرده دیر به دنیا آمده بود. سن نوزاد ممکن است سرنخی برای دفن سگ با او باشد: در جاهای دیگر در اروپای جنوبی در این زمان، به ویژه در یونان، سگ ها با خدایانی مرتبط بودند که بر تولد و کودکی نظارت می کردند، و حیوانات گاهی اوقات هنگام تولد کودک ، برای تأمین لطف الهی.قربانی می شدند.
بر اساس تحقیقات رژیم غذایی حیوان و یک آسیب قدیمی شواهدی را ارائه می دهد که بهترین دوست یک نفر بوده است.همچنین ممکن است که سگ یک همراه، شاید حتی یکی از اعضای محبوب خانواده نوزاد بوده باشد، که نه برای جلب رضایت خدا، بلکه برای ارائه همراهی و محافظت از کودک در جهان آخرت، قربانی شده است. در واقع، چیز عجیبی در مورد رژیم غذایی حیوان وجود دارد – و یک جراحت قدیمی – که می تواند به عنوان مدرکی تعبیر شود که این حیوان بهترین دوست یک نفر بوده است. با مطالعه ایزوتوپ‌های موجود در استخوان‌های سگ‌های B۱۹ و B۱۰۲، محققان به این نتیجه رسیدند که سگ دومی که با یک مرد بالغ دفن شده بود، رژیم غذایی معمولی برای توله سگ متوسط “همه چیز می‌خورد” داشت. سگ B۱۹ متفاوت بود. این رژیم غذایی حاوی پروتئین های حیوانی بسیار کم و عمدتاً از کربوهیدرات ها بود. سگ B۱۹ همچنین یک شکستگی قدیمی و ضعیف در یکی از پاهای جلویش داشت. این احتمال وجود دارد – اما حدس و گمان – که این سگ یک سگ کار بوده است، که شاید برای شکار یا سرپرستی دام استفاده می شده است، تا زمانی که آسیب دیده است. پس از آن، شاید نتواند وظایف خود را انجام دهد، ممکن است سگ مورد علاقه قرار گرفته باشد، و با همان فرنی که اعضای انسان در خانه تغذیه می کند، تغذیه شده باشد. این تنها یکی از چندین فرضیه ارائه شده توسط نویسندگان برای توضیح قبر B۱۹ است، و احتمالاً شرایط مربوط به رژیم غذایی، مرگ و دفن مشترک سگ با نوزاد هرگز به طور کامل درک نخواهد شد. اما به نظر می رسد که به شدت حاکی از رابطه عمیق و خاص بین سگ ها و انسان ها است، رابطه ای که فراتر از اهلی شدن است. این توهینی به گربه ها نیست که به نظر می رسد حدود ۱۰هزار سال پیش در شرق مدیترانه اهلی شده اند. یک دفن مشترک کودک و گربه که در آن زمان در قبرس یافت شد، نشان می‌دهد که حداقل برخی از گربه ها در مدت‌ها قبل حیوان خانگی بوده‌اند. اما سگ ها مدت طولانی تری و در محدوده جغرافیایی وسیع تری همراه انسانها بوده اند. در طی ده ها هزار سال، گرگ های باستانی به سگ تبدیل شدند و سگ ها بهترین دوستان انسانها شدند.
برخی تحقیقات اخیر تاریخ اهلی شدن گرگ ها را در اروپا به ۴۰هزار سال پیش بر اساس وجود ویژگی های تشریحی سگ مانند مانند جمجمه کوتاه تر و پوزه پهن تر در چندین بقایای سگ باستانی نشان داده است. مطالعات دیگری که داده‌های ژنتیکی و باستان‌شناسی را ترکیب کرده‌اند، یک رویداد اهلی‌سازی جداگانه در سیبری را در حدود ۲۳هزار سال پیش توصیف می‌کنند. سگ های این دودمان احتمالاً حداقل ۱۵ هزار سال پیش از پل خشکی برینگیا عبور کرده و با انسان ها وارد قاره آمریکا شده اند. البته تیم‌های تحقیقاتی دیگر به این نتیجه رسیده‌اند که اهلی‌سازی در آسیای مرکزی، چین و مکان‌های دیگر رخ داده است.
گروه گزارش