“آژنگ نیوز”:آلن رنه، کارگردان فرانسوی – که در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی یکی از رهبران موج نو کارگردانان متنفذ غیرمتعارف سینما در فرانسه بود – در چنین روزی در سال ۲۰۱۴ میلادی درسن ۹۱ سالگی درگذشت.
رنه پسر یک داروساز مرفه بود. او که قربانی آسم مزمن بود، دوران کودکی انفرادی را گذراند که با علاقه شدید به فعالیت های خلاقانه مشخص شد، ویژگی هایی که در طول زندگی بزرگسالی او برجسته می ماند. در حالی که هنوز پسر بود، یک دوربین فیلم به او داده شد و در ۱۴ سالگی همکلاسی هایش را در یک نسخه سینمایی از یک فیلم هیجان انگیز محبوب، Fantômas کارگردانی کرد.
بیماری رنه او را از خدمت سربازی در جنگ جهانی دوم معاف کرد و در سال ۱۹۴۰ به پاریس رفت و در آنجا در موسسه مطالعات پیشرفته سینماتوگرافیک سینما تحصیل کرد. در زمان اشغال فرانسه توسط آلمان، او به تئاتر علاقه مند شد. بعداً او خود را سرزنش کرد که برای پیوستن به جنبش مقاومت زیرزمینی بیش از حد در آن غوطه ور شده است، اما فعالیت کوتاه او در صحنه به رشد حساسیت او نسبت به بازیگران و تکنیک تمرین آنها برای فیلم‌هایش کمک کرد.
رنه با فیلم هیروشیما mon amour، اولین فیلم بلندش، در میان کارگردانان نوآور موج نو به برتری دست یافت.رنه در فیلم‌هایش مردم را در حساس‌ترین حالت خود نشان می‌دهد و با وحشیگری حیله‌گرانه‌شان مواجه می‌شوند – به شکل بمب اتمی در هیروشیما ، دنیای رویایی مجلل اما هولناک در L’Année dernière à Marienbad، از شکنجه پلیس در فیلم موریل در ۱۹۶۳ . او بارها و بارها روابط انسانی را ارائه کرد که با سکوت، فروتنی، ادب بی‌نقص و احترام محرک برای دیگران همراه با مضامین تنهایی مشخص می‌شود.
رنه مرتباً با شخصیت‌های برجسته ادبی فرانسوی مانند مارگریت دوراس و آلن روب-گریله کار می‌کرد و آنها را تشویق می‌کرد که فیلمنامه را به‌عنوان یک قطعه ادبی بنویسند تا صرفا به عنوان فیلمنامه. او سپس دیدگاه آنها را به اصطلاحات سینمایی تبدیل کرد، به سبکی که سرشار از حساسیت خودش بود.
گروه گزارش