“آژنگ نیوز”: موسیقی و رقص در ایران باستان رواج و گستردگی داشته است. از شواهدی که کاربرد موسیقی را در دوران باستانی ایران نشان میدهد آثار و نقشهای مربوط به رقص و نمایانگر رقص همراه با موسیقی است.
ملازمه رقص با موسیقی آن چنان که آثار باستانی حکایت دارد چنین ایجاب می کرده است که رقص هم مانند موسیقی و همراه با آن به عنوان یکی از واکنشهای روانی و مبین هیجان یا شادمانی به ویژه در مراسم مذهبی ظاهر شود.
از جمله مدارک و آثاری که این مطلب را ثابت میکند قطعه سفالی است از اواخر هزاره پنجم یا اوایل هزاره چهارم پیش از میلاد که در کاوشهای تپه سیلک کاشان به دست آمده است و چهار بانو را که با گرفتن دستهای یکدیگر به رقص مذهبی اشتغال دارند نشان میدهد دیگر ظرف سفالین تل جری نزدیک تخت جمشید و یادگاری از همان روزگار است که گروهی از مردان دیده میشوند که با نظم و خضوع کامل پیرامون توده ای آتش افروخته سرگرم پایکوبی هستند.
همانند اینها و شاید جالب توجه تر سفالی است که در حدود چشمه علی به دست آمده و نقشی از بانوانی در حال رقص دستبند دارد و دور نیست اشاره ای که ابن زیله به «الزفن» و «الدستبند» کرده است، یادگاری از آن رقص دیرینه باشد.
گروه تاریخ