“آژنگ نیوز”:«کوسه ناقالدی» آیینی در دهه‌‌ی اول بهمن است که در استان مرکزی برگزار می شود.یکی از آیین‌های کهن مرسوم در استان مرکزی که پیشینه‌ی آن در ازنای تاریخ مجهول مانده، مراسم «کوسه ناقالدی» است که در استان مرکزی به ویژه جوامع روستایی که چوپانی و دامپروری پیشه‌ی آنان محسوب می‌شده، رونق داشته است.
این آیین معمولا با گذشت چهل روز از زمستان و پنجاه روز مانده تا بهار برگزار می‌شود.
این جشن توسط گروه کوسه، متشکل از چوپانان به میمنت شکستن کمر زمستان در روز دهم بهمن با آیین‌های نمایشی اجرا می‌شود.
گروه بر گزار کننده، هرکدام بر اساس توانایی نقش «کوسه»، «عروس کوسه» و «تگه» (بز نر) را عهده‌دار می شدند.
در این آیین معمولا چند بچه نیز به عنوان توبره‌کش ناقالدی‌ها به جمع‌آوری هدایای مردم می‌پرداختند.
این گروه با موسیقی، سر و صدای زیاد زنگوله‌ها و آوازخوانی در کوچه و معابر شهر و روستا ظاهر می‌شدند، عایدات جمع‌آوری شده از این مراسم در بین خانواده‌های نیازمند تقسیم می شد.
این آیین را شاید بتوان با مراسم کوسه‌برنشین یا بهارجشن که در ایران باستان مقارن با نوروز انجام می شده مقایسه کرد.
در روزگار ساسانیان به خاطر اجرای گاه شماری زرتشتی و در نظرنگرفتن سال کبیسه، آغاز بهار با اول آذر ماه سال اوستایی مصادف می‌شد و یکی از آیین‌هایی که شهرت داشت، جشن «کوسه برنشین» بود که ابوریحان بیرونی شرح آن را آورده است: در اولین روز بهار، مردی کوسه را بر خر می‌نشاندند،او به دستی کلاغ داشت و به دستی بادبزن و خود را مرتب باد می زد و اشعاری می‌خواند که حکایت از وداع با زمستان داشت و از مردم سکه وهدیه دریافت می کرد.
بر اساس نوشته‌های ابوریحان، آن‌چه کوسه از مردم می‌ستاند از بامداد تا نیمروز برای خزانه شاه و آن‌چه از نیمروز تا عصر اخذ می‌کرد برای خودش بود.
گروه گزارش