“آژنگ نیوز”:ام کلثوم خواننده مصری که یکی از مشهورترین خوانندگان عرب و شخصیت های عمومی قرن بیستم بود در قاهره درگذشت.این خواننده مصری برای نیم قرن مخاطبان عرب را از خلیج فارس تا مراکش مسحور خود کرد. او یکی از مشهورترین خوانندگان عرب و شخصیت های عمومی قرن بیستم بود.
پدر ام کلثوم یک امام جماعت روستایی بود که در عروسی ها و اعیاد سرودهای مذهبی سنتی را برای گذران زندگی می خواند. او آواز خواندن را از او آموخت و وقتی متوجه قدرت صدای او شد، او را با لباس پسرانه با خود برد تا از نمایش دادن دختر جوان روی صحنه جلوگیری کند. جامعه مصر در دوران جوانی ام کلثوم، آواز خواندن را – حتی با انواع مذهبی – به عنوان یک شغل بدنام، به ویژه برای یک زن، می دانست. ام کلثوم با آواز خواندن در شهرها و روستاهای دلتای مصر (منطقه ای که در سرتاسر آن طرفداران زیادی داشت) شهرت یافت. در زمانی که نوجوان بود، ستاره خانواده شده بود.
حدوداً در سال ۱۹۲۳ خانواده اش به قاهره نقل مکان کردند، مرکز اصلی دنیای پرسود سرگرمی و تولید رسانه های جمعی نوظهور در خاورمیانه. در آنجا آنها را قدیمی و سنتی می دانستند. ام کلثوم برای بهبود وجهه خود و کسب مهارت، موسیقی و شعر را از نوازندگان و باسوادان ماهر مطالعه کرد و از آداب و رسوم بانوان خانه های ثروتمندی که برای آواز در آن دعوت شده بود، کپی کرد. او به زودی در خانه ها و سالن های ثروتمندان و همچنین در مکان های عمومی مانند تئاتر و کاباره ها به شهرت رسید. در اواسط دهه ۱۹۲۰، او اولین ضبط های خود را انجام داد و به سبک موسیقی و شخصی صیقلی تر و پیچیده تری دست یافت. در پایان دهه ۱۹۲۰، او به یک خواننده مورد تقاضا تبدیل شده بود و یکی از پردرآمدترین خوانندگان در قاهره بود. حرفه بسیار موفق او در ضبط تجاری در نهایت به رادیو، فیلم و تلویزیون گسترش یافت. در سال ۱۹۳۶ او اولین فیلم سینمایی خود را به نام Wedad ساخت که در آن نقش اصلی را بازی کرد. این اولین فیلم از شش فیلمی بود که او قرار بود در آن بازی کند.
ام کلثوم که گاهی به نام کوکب الشرق (“ستاره شرق”) شناخته می شود، دارای کارنامه عظیمی بود که شامل ترانه های مذهبی، احساسی و ناسیونالیستی بود. در بحبوحه آشفتگی ایجاد شده توسط دو جنگ جهانی، رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰، و انقلاب ۱۹۵۲ مصر، او شخصیت عمومی را به عنوان یک مصری میهن پرست و یک مسلمان معتقد پرورش داد.
او به عنوان رئیس اتحادیه موسیقیدانان خدمت کرد. به مدت هفت سال و سمت‌هایی در کمیسیون‌های دولتی متعدد در زمینه هنر داشت. محبوبیت او با کمک های سخاوتمندانه او به اهداف عربی بیشتر شد. پس از شکست مصر در جنگ شش روزه ژوئن ۱۹۶۷، او به مصر و جهان عرب سفر کرد و درآمد کنسرت های خود را به دولت مصر اهدا کرد.
گروه گزارش