“آژنگ نیوز”:این سرگذشت مردی است که طی یک حادثه رکورد زنده ماندن در آسانسور را شکست.در ۱ ژانویه ۱۹۸۸ میلادی، در حالی که بقیه جهان سال نو را جشن می گرفتند، کیولی پاپاجان ۷۶ ساله از لیماسول، قبرس، در یک آسانسور گیر افتاد. او چهار روز در آنجا بود و با جیره‌بندی میوه، سبزیجات و نانی که در کیف خرید داشت، از سرما جان سالم به در برد و با کم آبی مبارزه کرد. کیویلی سرانجام پس از گذراندن مجموعاً ۶ روز گیر افتادن در داخل آن نجات یافت.در نتیجه این رکوردی جهانی برای طولانی ترین مدت گیر افتادن در آسانسورشد. این بیش از دو برابر رکورد قبلی ۶۲ ساعتی بود که توسط گراهام کوتس انگلیسیبود که در سال ۱۹۸۶ ثبت شده بود.
کیولی بیش از چهار دهه در منهتن نیویورک زندگی می کرد، جایی که روزانه چندین بار از آسانسور استفاده می کرد بدون اینکه مشکلی را تجربه کند. با این حال، پس از بازگشت به زادگاهش لیماسول، شانس او تمام شد. مصیبت وحشتناک کیولیدر ۲۸ دسامبر آغاز شد، اولین روزی که مغازه ها پس از کریسمس باز شدند. او برای خرید مواد غذایی بیرون رفته بود، اما وقتی داشت به آپارتمان طبقه سوم خود برمی گشت، آسانسور در طبقه دوم گیر کرد. با وجود فریاد زدن و کوبیدن در، فریادهای کیولی برای کمک بی پاسخ ماند. بلوک آپارتمانی او در خیابان آنکسارتیسیاس، یک منطقه خرید شلوغ بود، با این حال، کیولی تنها فردی بود که در داخل ساختمان چهار طبقه زندگی می کرد – همه آپارتمان های دیگر خالی بودند.
او بعداً به نشنال انکوایرر گفت: «لرز تمام ستون فقراتم را فرا گرفت و عرق سردی داشتم. آسانسور آنقدر کوچک بود که کیولی حتی نمی توانست دراز بکشد. او که در طول شب نمی توانست بخوابد، گفت که برای مریم باکره دعا کرد و تا سحر منتظر ماند تا دوباره به دیوارها ضربه بزند. او به یاد می آورد: «وقتی دیدم می خواهم یک شب دیگر را در آن تله بگذرانم، فکر کردم عقلم را از دست خواهم داد. کیویلی تا آن زمان چیزی نخورده بود، زیرا سعی می‌کرد تا حد ممکن کمتر مصرف کند تا مجبور به استفاده از توالت نشود، اما برای حفظ قدرت خود، چند گوجه‌فرنگی را که خریده بود خورد. در روز سوم، کیولی گفت که شروع به احساس ضعف کرد و پس از خمیدگی برای استراحت دادن به پاهایش، متوجه شد که نمی تواند دوباره بلند شود. او تا سه روز بعد در آن موقعیت باقی ماند. در روز چهارم، او بیشتر ضعیف شده بود و دیگر احساس گرسنگی یا تشنگی نمی کرد، اگرچه به خوردن مقدار کمی غذا ادامه داد. کیویلی کمی از روزهای پنجم و ششم را به یاد آورد و گفت که در “خلسه” است. کیولی به بستگانش در لیماسول گفته بود که قرار است چند روزی از شهر پافوس دیدن کند، بنابراین کسی به دنبال او نیامده است.
با این حال، وقتی خواهرزاده‌اش در پافوس برای بررسی او تماس گرفت، متوجه شد که عمه‌اش هرگز به آنجا نیامده است. او سپس با آتش نشانی برای کمک تماس گرفت و یک تیم نجات به آپارتمان کیولی (از طریق پله ها) فرستاده شد تا در را بشکند. البته، کیولی آنجا نبود، اما خوشبختانه با سر و صدا او را از خواب بیدار کرد و توانست آنقدر انرژی جمع کند که دوباره فریاد بزند. او بلافاصله محلش کشف و آزاد شد، قبل از اینکه سریعاً به بیمارستان منتقل شود، و چند روز در آنجا ماند تا از کم آبی بدن، شوک روانی، و ساییدگی دست‌ها و پاهایش در اثر کوبیدن آنها به دیوار آسانسور بهبود یابد. «در واقع آنقدر ضربه زدم که سنگ از حلقه ام بیرون آمد.
او گفته بود: بعد از سه روز اول نمی‌توانستم بایستم و در نهایت پاهایم ورم کرد. خدا را شکر که به موقع مرا پیدا کردند.» اگر او نجات نمی یافت، پزشکان گفتند که کیولی یک روز دیگر زنده نمی ماند. کیولی پس از بهبودی، برنامه های خود را برای بازنشستگی در قبرس رها کرد و به جای آن به نیویورک بازگشت، جایی که هشت سال دیگر با پسرانش زندگی کرد تا اینکه در سال ۱۹۹۶از دنیا رفت. درست مانند وسنا وولوویچ که بیشترین سقوط را تجربه کرد بدون چتر نجات جان سالم به در برد و مت سوتر که دورترین فاصله را طی کرد و در گردباد جان سالم به در برد، کیولی یک نوع نادر رکوردشکنی است – غیرارادی. اگرچه داستان‌های خارق‌العاده بقای آنها حیرت‌انگیز است، اما امیدواریم هیچ کس آنقدر بدبخت نباشد که رکوردهای آنها را بشکند.
گروه گزارش