“آژنگ نیوز”:ماریو زاگالو از بزرگان فوتبال جهان و برزیل درگذشت.اویکی از سه فوتبالیستی بود که هم به‌عنوان بازیکن و هم به‌عنوان سرمربی، قهرمان جام جهانی فوتبال شد. زاگالو پنج رکورد رسیدن به به فینال جام جهانی را در کارنامه اش ثبت کرده است. او هنگام مرگ ۹۲ سال داشت. ادنالدو رودریگز، رئیس کنفدراسیون فوتبال برزیل، در بیانیه‌ای با تایید مرگ زاگالو گفت که زاگالو “یکی از بزرگترین اسطوره‌های” این ورزش است.
ماریو زاگالو بازیکن سابق برزیلی در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ قهرمان جام جهانی شد و سپس مربی تیم برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ با بازی پله بود.زاگالو که در کنار پله در تیم‌های قهرمان جام جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ برزیل بازی کرد و بعداً به عنوان مربی جام را به دست آورد، روز جمعه به دلیل نارسایی چند عضوی درگذشت، بیمارستان بارا د اور در ریودوژانیرو، جایی که او در آنجا درمان شده بود، گفت. زاگالو در ماههای اخیر برای یک سری مشکلات سلامتی داشت.
جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا گفت: «تاثیر زاگالو بر فوتبال، و به‌ویژه فوتبال برزیل، عالی است. اینفانتینو وینگر چپ کوچک را یک “نابغه تاکتیکی” خواند و بر نقش او در چهار قهرمانی از پنج قهرمانی قدرتمند برزیل در جام جهانی تاکید کرد .. اینفانتینو گفت: “او به عنوان پدرخوانده فوتبال برزیل به یاد خواهد ماند و داستان جام جهانی فوتبال بدون ماریو زاگالو قابل روایت نیست.”
بازیکنان فعلی و سابق نیز ادای احترام کردند، از جمله قهرمانان جام جهانی برزیل، رونالدینیو، روماریو، ببتو، تافارل و کافو. رونالدینیو در کنار عکسی از او و زاگالو که در اینستاگرام منتشر کرد” نوشت:بابت همه چیز متشکرم پروفسور!!! در آرامش بخواب.» . روماریو به خبرنگاران گفت: «او به اندازه پله مهم است. امروز یک روز غم انگیز برای فوتبال است. اولین آرزوی زاگالو خلبان شدن در خطوط هوایی بود اما به دلیل ضعف بینایی مجبور شد آن را رها کند. در عوض، او حسابداری خواند و در اوقات فراغت خود با تیم محلی آمریکا که در آن زمان یکی از بزرگترین باشگاه های شهر بود، فوتبال بازی کرد. زاگالو در مصاحبه ای که توسط CBF منتشر شد، گفت: “پدرم نمی خواست من فوتبالیست شوم، او به من اجازه نمی داد.”
زاگالو گفته بود:در آن زمان این حرفه‌ای نبود که مورد احترام باشد، جامعه به آن نگاه مهربانی نمی‌کرد… به همین دلیل است که می‌گویم فوتبال به طور تصادفی وارد زندگی من شد.» زاگالو به عنوان یک هافبک چپ شروع کرد و پیراهن شماره ۱۰ را بر تن کرد که در آن زمان، قبل از پله، هنوز اهمیت امروز را به خود نگرفته بود. امابرخی به او گفته بودند که در زمان اشتباه در مکان اشتباهی قرار گرفته است. زاگالو میگوید:دیدم که ورود به تیم برزیل با پوشیدن پیراهن شماره ۱۰ کار سختی است، زیرا بازیکنان بزرگ زیادی در آن پست وجود دارند.بنابراین من از هافبک چپ به بال چپ رفتم.
او همچنین به باشگا ه فلامنگو رفت و در آنجا سه مدال قهرمانی ایالتی کاریوکا را به دست آورد. نیمه دوم دوران حرفه ای خود را در رقبای شهری بوتافوگو سپری کرد، جایی که او دو عنوان ایالتی دیگر را به دست آورد. اولین جام جهانی او در سال ۱۹۵۸ در سوئد برگزار شد، جایی که او هر شش مسابقه را آغاز کرد و در کنار گارینچا و پله که در آن زمان فقط ۱۷ سال داشت بازی کرد. او گفت: «من ۲۷ ساله بودم و پله ۱۷ ساله بود. به همین دلیل است که می گویم هرگز با او بازی نکردم، اما او با من بازی کرد.
زاگالو یکی از کاریزماتیک‌ترین و خرافی‌ترین چهره‌های فوتبال برزیل،بود. او همچنین به دلیل علاقه‌اش به شماره ۱۳ و استفاده مداوم از عبارت “باید مرا تحمل کنی” – که با صدای بلند در میان منتقدان مطرح می‌شود، شناخته می‌شود. او گفته ۱۳ عدد خوش شانس او بود زیرا دو رقم آخر سال تولدش را در خود داشت: ۱۹۳۱. او همیشه هر ارتباطی را، هر چند تصادفی، بین ۱۳ و موفقیت های فوتبالش برجسته می کرد. زاگالو تقریباً در تمام فصل‌های مهم تاریخ فوتبال برزیل، از اولین قهرمانی آنها در جام جهانی در سال ۱۹۵۸ تا مسابقاتی که در سال ۲۰۱۴ میزبانی شد، ایفای نقش کرد. تیته، سرمربی سابق برزیل، قبل از بردن تیم به مسابقات جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ از او دیدن کرد تا توصیه‌های او را بشنود.
زاگالو در سال ۱۹۶۵ بازی حرفه ای را متوقف کرد و سال بعد کار مربیگری خود را با باشگاه بوتافوگو ریودوژانیرو آغاز کرد. او که در سال ۱۹۷۰، درست قبل از جام جهانی مکزیک، سرمربی تیم ملی نام گرفت، تیمی را به ارث برد که شامل پله، ژایرزینیو، گرسون، روبرتو ریولینو و توستائو بود. برزیل در فینال با نتیجه ۴-۱ ایتالیا را شکست داد و اولین سه بار قهرمان شد. او همچنین در جام جهانی ۱۹۷۴ برزیل را هدایت کرد، اما بدون پله، این تیم در رده چهارم ایستاد.
زاگالو در زمان قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا، کمک مربی کارلوس آلبرتو پاریرا بود و دوباره ایتالیا را در فینال شکست داد. و او چهار سال بعد برای جام جهانی فرانسه به سکان هدایت بازگشت، زمانی که برزیل در فینال ۳-۰ به میزبان شکست خورد که با تشنج های غیرقابل توضیح مهاجم رونالدو قبل از بازی مشخص شد. زاگالو به دلیل اجازه دادن به رونالدو مورد انتقاد قرار گرفت. زاگالو گفت: «پزشکان اجازه بازی او را گرفتند. هر کسی در موقعیت من بود همین کار را می کرد. قرار نبود من کسی باشم که او را از بازی در فینال جام جهانی باز دارد.” آخرین نقش مربیگری او در تیم ملی به عنوان دستیار پریرا در سال ۲۰۰۶ بود. برزیل یکی از مدعیان پیش از مسابقات برای کسب ششمین عنوان قهرمانی جام جهانی در آلمان بود، اما تیم تحت رهبری رونالدینیو، کاکا، رونالدو و آدریانو در مرحله یک چهارم نهایی به فرانسه باخت و حذف شد.
بسیاری از باشگاه‌های برتر برزیل، از جمله باشگاه‌هایی که زاگالو در آنها بازی یا مربیگری کرده‌اند، مانند تیم‌های بوتافوگو، فلامینگو، فلومیننزه و واسکو ریودوژانیرو نیز ادای احترام کردند.
گروه گزارش