“آژنگ نیوز”:هنر اسرارآمیز نروژی نقاشی روی ماهی مرده یک سنت قدیمی است.اما هیچ کس نمی داند که چگونه هنرمندان بیش از ۱۰۰ سال پیش چنین ترفندی را انجام دادند.موزه تاریخ طبیعی در نروژ محل نگهداری این راز است که هیچ کس نمی تواند آنرا بفهمد.
ماهی کاد اقیانوس اطلس در الکل در یک ظرف شفاف و مستطیل شکل معلق است. این یکی از انبوه نمونه‌هاست که همه در قفسه‌های زیر دنده‌های عظیم نهنگ‌های مرده شناور هستند. این اتاق در موزه دانشگاه برگن، یک موزه تاریخ طبیعی در سواحل غربی نروژ، برای نگهداری شگفتی‌های دریا ساخته شده است. ماهی کاد به اندازه ماهی‌هایی که در اعماق تاریکی زندگی می‌کنند و برای چشمان ما که به خشکی می‌روند بیگانه هستند، شگفت‌انگیز یا ناآشنا نیست. با این حال، چیزی در مورد بسیاری از ماهی‌های موجود در این قفسه‌ها به طرز شگفت‌انگیزی عجیب و به‌طور دائمی مرموز است.
برای ماهی‌های موجود در مجموعه‌های موزه، هزینه زندگی پس از مرگ در خشکی یک زرق و برق بیهوده است، زیرا رنگ فلس‌های آنها با گذشت زمان به رنگ خاکستری یا سفید کثیف محو می‌شود. اما بسیاری از ماهی‌های موزه دانشگاه برگن نارنجی، قهوه‌ای، راه‌راه یا خال‌دار هستند – پر جنب و جوش و زنده، انگار این موجود اخیراً شنا را متوقف کرده است.
فقط در طرف دیگر، قسمتی که رو به دیوار است، فلس ها سفید خمیری است. این یک تصادف نیست. حدود یک قرن پیش، شخصی قسمت‌های رو به بازدیدکننده را نقاشی کرده تا واقعی به نظر برسد! اما به نظر می رسد هیچ کس نمی داند این هنرمند چگونه این کار را انجام داده است.
هنگامی که Terje Lislevand، پرنده شناس مسئول مجموعه جانورشناسی موزه، در سال ۲۰۰۹ به موزه رسید، بسیاری از موجودات و شکاف های آن نیاز به تعمیر داشتند. با شروع اقدامات، لیسلوند با یک باغ حیوانات تاکسیدرمی که از نور خورشید کثیف و سفید شده بودند، و اسکلت نهنگ ها پوشیده از گرد و غبار و زباله را مشاهده کرد. ابزار اصلی کنترل آب و هوا باز و بسته کردن پنجره های ساختمان بوده است.
در طول سال‌ها، تکه‌های غبار و دود از خیابان دمید و روی استخوان‌ها نشست. کارکنان شروع به تمیز کردن و بازسازی فضاهای نمایشی، تخلیه نمونه های غم انگیز، فهرست نویسی دارایی ها، و دستمال کشیدن کاغذها یا رمزگشایی برچسب های روی شیشه ها کردند تا بفهمند این موجودات کی و کجا جمع آوری شده اند. اما اطلاعات کمی در مورد این ماهی وجود داشت.
لیسلوند می‌گوید: «حتی افرادی که در موزه و با این مجموعه‌ها کار می‌کردند، نمی‌دانستند از چه نوع رنگی استفاده کرده‌اند. حتی فکر نمی‌کنم آنها بدانند چه کسی این کار را کرده است.»هنرمند هر کسی که بود، هر طور که این کار را انجام داد. هیچ کس هرگز ننوشت که چگونه ماهی را رنگ آمیزی کرده تا رنگدانه ها نیزماندگار شوند.
بسیاری از موزه های تاریخ طبیعی نمونه های مرطوب را در یک فرآیند دو مرحله ای حفظ می کنند. ابتدا هر ماهی در فرمالین (فرمول فرمالدئید) فور برده می شود که این امر موجب می شود که بافت ها به هم متصل می شود و از تجزیه آنها جلوگیری می کند.
در مرحله بعد، ماهی ها در الکل فرو می روند که از ابتلا باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می کند. تاد کلاردی، مدیر مجموعه ایکتیولوژی در موزه تاریخ طبیعی کانتی لس آنجلس، که از این روش برای سه میلیون ماهی خود استفاده می کند، می گوید: با این اقدام مضاعف، ماهی می تواند “برای دهه ها، ۱۰۰ سال یا بیشتر” دوام بیاورد.
مترجم:احسان محرابی
گروه گزارش