“آژنگ نیوز”:آلمان دوباره در چنین روزی در سال ۱۹۹۰ میلادی متحد شد. پس از چهار دهه تقسیم المان و درگیری با جنگ سرد و با فشار هلموت کهل، صدراعظم آلمان، میخائیل گورباچف، رهبر شوروی، با حضوریک آلمان متحد در ناتو موافقت کرد. این امر منجر به اتحاد مجدد آلمان در این روز در سال ۱۹۹۰ شد.
سقوط سریع و غیرمنتظره جمهوری دموکراتیک آلمان با فروپاشی دیگر رژیم های کمونیستی در اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد. اصلاحات آزادانه رئیس جمهور میخائیل گورباچف در اتحاد جماهیر شوروی، رژیم هونکر (حاکم بر آلمان شرقی)را وحشت زده کرد، رژیمی که در سال ۱۹۸۸ در پی استیصال مفرط، انتشار نشریات شوروی را در آلمان شرقی ممنوع کرد. زیرا آنها را مخرب وخطرناک می دانست.
در این دوران هلموت کهل(رییس جمهور آلمان غربی) بر گورباچف چیره شد و توانست در ازای کمک مالی قابل توجه آلمان (غربی) به اتحاد جماهیر شوروی، موجب گردد گوربا چف مخالفت خود را با آلمان متحد در اتحاد ناتو کنار بگذارد. سپس یک معاهده اتحاد توسط بوندستاگ و مجلس خلق در سپتامبر تصویب شد و در سپس لازم الاجرا شد. متعاقب آن جمهوری دموکراتیک آلمان به عنوان پنج استان دیگر به جمهوری فدرال پیوست و دو بخش برلین تقسیم شده به یک سرزمین تبدیل شد. (پنج استان جدید براندنبورگ، مکلنبورگ-پومرانی غربی، زاکسن، زاکسن-آنهالت و تورینگن بودند.)
هورست کوهلر که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ رئیس‌جمهور آلمان بود،گفته: اتحاد مجدد آلمان یک لحظه تاریخی در تاریخ بود که نشان داد “ثابت شد امرغیرقابل تصور ؛ممکن است رخ دهد.” او گفت: اتحاد مجدد حتی در بدترین شرایط به معنای امید است.
برای مثال، بدون سیاست اصلاحی میخائیل گورباچف، رهبر وقت شوروی، یعنی گلاسنوست (باز بودن) و پرسترویکا (محدود کردن)، و حمایت کهلر از اتحاد مجدد آلمان ، پایان جنگ سرد ممکن نبود. جیمز ای بیکر، وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده، سوم، یادآور شد ه که تنها ایالات متحده و آلمان غربی طرفدار اتحاد مجدد آلمان بودند. متحدان نزدیک ایالات متحده – انگلستان به رهبری مارگارت تاچر، و فرانسه به رهبری فرانسوا میتران – در مورد آلمان متحد تردیدهای جدی داشتند.
گروه گزارش