“آژنگ نیوز”:جشن امردادگان یک آیین قدیمی است که ازامرداد نام آخرین امشاسپندان برگرفته شده است. در آئین زرتشت، خرداد و امرداد، امشاسپندان کمال و دوام در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی، همواره در کنار هم جای دارند. واژه‌ی امرداد که اوستایی آن «امرتات» است، سه بخش دارد: «ا+ مر+ تات».
بخش نخست پیشوند نفی است؛ بخش دو، از ریشه مصدری «مر» mar به معنی «مرگ» است و جزء سوم پسوند «تات»است به معنای «کاملی» و «رسایی».
بنابراین «امرتات» (امرداد=مرداد) یعنی بی‌مرگی (نامیرایی=جاودانگی=دوام جاودان).
این نام در اوستا، به ویژه گات‌ها صفتی است برای اهورامزدا، یعنی مظهر زوال ناپذیری و پایندگی خداوند است. اما در جهان خاکی نگهبانی و سرپرستی گیاه و رستنی با اوست.
اردشیر آذرگشسب می‌نویسد که چون امرداد، فرشته‌ی جاودانی و بی‌مرگی است و در عالم جسمانی نگهبان نباتات و روییدنی‌ها است، می‌توانیم به حدس قریب به یقین بگوییم که گذشتگان ما در این روز به باغ‌ها و مزارع خرم و دل‌نشین دور از محوطه‌ی شهر می‌رفتند و طی مراسمی این جشن را با شادی و سرور در هوای صاف و در دامن طبیعت برگزار می‌کردند.
گروه گزارش