“آژنگ نیوز”:مرغ های گذشته (دهه ۱۹۰۰میلادی) هیچ دسترسی منظمی به کالاهای ضروری مانند آب و خوراک نداشتند و این امر میزان تخم گذاری و همچنین اندازه رشد آنها را به شدت محدود می کرد.
همچنین مرغ به عنوان یک حیوان ضروری در مزرعه در نظر گرفته نمی شد. گوشت آن فقط در مواقع خاص خورده می شد وهمچنین تخم مرغ هم یک خوردنی تجملاتی بود.
بر همین اساس اشاره به منشا جوجه ها مرموز است. هیچ دانشمندی نمی تواند مکان یا سال دقیق پیدایش این پرندگان را مشخص کند.
به طور کلی، جوجه ها برای اولین بار بین ۴هزار تا ۱۰۵۰۰ سال پیش ظاهر شدند. گفته می شود که منشاء آن در جنوب شرقی آسیا، شمال چین و هند است.
همچنین گفته می شود که مرغ جنگلی سرخ جنوب شرقی آسیا جد وحشی اولیه جوجه ها است. با این حال، تغییرات خاصی در طول زمان و در مکان‌های مختلف تکامل یافت تا اینکه امروزه جوجه‌هایی را داریم.
به همین دلیل، برخی از دانشمندان ممکن است ردیابی نژادهای کمیاب طیور را از دست داده باشند، حتی ردیابی مجدد آنها در حال حاضر بی معنی است.
تاریخچه روشن پیدایش
اما از۱۹۰۰ تا۱۹۲۰ میلادی گوشت مرغ تبدیل به یک غذای لذیذ شد.البته در درجه اول جوجه ها را در مزارع خانوادگی پرورش می دادند. اگرچه آنها را به تعداد زیاد پرورش نمیدادند مثلا یک مجموعه۴۰۰ پرنده ای قابل توجه بود.
با این حال اولین مرکز پرورش جوجه و مرغ در فضای باز در یک مزرعه مرغ در کالیفرنیا در سال ۱۹۲۰میلادی صورت گرفت.
همچنین خانواده هایی که گله هایی به این اندازه داشتند تخم مرغ را به عنوان منبع درآمد اصلی خود می فروختند و گوشت مرغ یک غذای لذیذ بود که فقط برای مناسبت ها و تعطیلات خاص رزرو می شد.
عصر صنعت مرغ گوشتی
در سال ۱۹۲۳، خانم ویلمر استیل از ۵۰۰ جوجه را در نظر گرفته و برای تولید پرندگان گوشتی بزرگ کرد.
شرکت او آنقدر خوب عمل کرد که در سال ۱۹۲۶ یک جوجه‌های گوشتی با ظرفیت ۱۰هزار پرنده خریداری کرد. او به عنوان پیشگام در صنعت مرغ گوشتی تجاری شناخته می شود. این سرآغاز اسکان محدود برای پرندگان و وضعیت “صنعتی” برای جوجه های گوشتی بود.
بدنبال آن سیستم قفس نگهداری مرغ در کالیفرنیا معرفی شد. بدین ترتیب وضعیت مرغ ها به تدریج در حال بهبود بودند و اکنون می توانستند تا ۲۵۰ تخم در سال بگذارند. همچنین مرگ و میر نیز به ۵ درصد کاهش یافته است.
جوجه ها و میهن پرستی
پس از رکود بزرگ، کشاورزی به آرامی در حال بازیافتن زمین های از دست رفته بود. پس از حمله به پرل هاربر در دسامبر ۱۹۴۱، ما بین ایالات متحده، آلمان و ژاپن اعلام جنگ شد. این اتفاق منجر به ضرورت افزایش حجم گله برای تغذیه نیروها شد.
هرکسی که قطعه زمینی داشت تشویق شد تا مرغ پرورش دهد. حتی مردم شهر تشویق شدند تا باغ‌های اجتماعی ایجاد کنند و به تأمین غذای تازه برای خانواده‌هایشان کمک کنند. بدینگونه پرورش و نگهداری جوجه ها تشویق می شد، زیرا آنها دام کوچکی بودند و تخم تولید می کردند!
پس از سال‌های جنگ، تغییر گسترده‌ای در نحوه تولید غذا ایجاد شد. جوجه ها به آرامی شروع به بزرگ شدن «به شدت» کردند.
در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی مرغ ها دیگر یک غذای “لوکس” نبودند. تقریباً هر خانواده می توانست یک مرغ بخرد. جوجه های گوشتی اکنون منبع شماره ۱ گوشت طیور بودند.
ضمنا در سال ۱۹۵۰ یخچال و فریزر اختراع شد که اجازه می داد محصولات را برای مدت طولانی تری در خانه نگهداری کنند.
چنانکه اشاره شد اندازه متوسط مرغها به شدت افزایش یافت، اما با این موضوع مسائل مربوط به کنترل و پیشگیری از بیماری، دارو و واکسیناسیون به وجود آمد.
به همین جهت دهه ۱۹۷۰ شاهد پیشرفت های قابل توجهی در تغذیه، بهبود ژنتیکی مرغان و افزایش مکانیزم ونیز آغاز برنامه های ریشه کنی بیماری بود.
به دنبال این پیشرفت‌ها شاهد ظهور فعالان حمایت از حیوانات در طول دهه ۱۹۸۰ بودیم که برای حقوق حیوانات کمپین کردند (و هنوز هم می‌کنند). در طول دهه ۱۹۹۰ نیزحرکت بیشتری به سمت پرندگان و تخم مرغ های طبیعی و ارگانیک وجود داشت.
امروزه البته با توجه به تقاضا برای تخم مرغ و گوشت، جای تعجب نیست که جمعیت جوجه ها از جمعیت انسانی بیشتر باشد.
امروزه تقریباً ۳۹۰ میلیون پرنده تخمگذار در ایالات متحده وجود دارد. آنها تقریباً ۹۶.۹ میلیارد تخم در سال می گذارند و مرغ پرمصرف ترین گوشت در آمریکا است.
گروه تاریخ