“آژنگ نیوز”:تا قبل از دهه ۱۳۳۰خورشیدی تشک های کشتی ایران (و البته جهان)ترسناک بودند. آنها شامل کاه یا انبوهی از موی اسب خرد شده بودند که در یک جلد پرزدار قرار گرفته بودند. این تشکهای بوم محافظت کمی در برابر سقوط یا جراحات ارائه می‌دهند و تمیز نگه‌داشتن آنها اگر نگوییم غیرممکن، سخت بود.سوختگی تشک نه تنها شایع بود، بلکه مورد انتظار نیز بود و باعث می شد کشتی گیران در معرض خطر دائمی عفونت باشند.
همچنین در برخی باشگاههای ورزشی از تشکهای سنتی ایرانی که بیشتر یک لحاف ضخیم پنبه ای بود استفاده میشد که عمر این تشکها نیز کم بود و بعد از مدتی تبدیل به پارچه هایی حتی گلوله های پنبه تبدیل می شدند.
امروزه با پیشرفت‌های فناوری فوم، آگاهی سلامت، تحقیقات و داده‌های مربوط به تست ضربه و استانداردهای تشک کشتی بهبود یافته است. تولیدکنندگان می‌توانند تشکهای کشتی را بسیار برتر از تشکهای دهه ۱۳۳۰ و حتی آنهایی که تنها یک دهه پیش در دسترس بودند، ارائه دهند.
گروه تاریخ