“آژنگ نیوز”: حکم لغو رسمی برده داری در ایران ،کمتر از صد سال قدمت دارد. زیرا در سال ۱۳۰۷ شمسی بو د که برده‌داری در ایران با تصویب قانونی در مجلس شورای ملی،ممنوع شد.
قانون منع خرید و فروش برده در خاک ایران و آزادی برده در موقع ورود به مملکت‌مصوب ۱۸ بهمن ماه ۱۳۰۷خورشیدی چنین است:
ماده واحده – در مملکت ایران هیچ کس به عنوان برده شناخته نشده و هر برده به مجردورود به خاک یا آبهای ساحلی ایران آزاد خواهد بود هر کس‌انسانی را به نام برده خرید و فروش کرده یا رفتار مالکانه دیگری نسبت به انسانی بنماید یا واسطه معامله وحمل و نقل برده بشود محکوم به یک تا سه‌سال حبس تأدیبی خواهد گردید.
تبصره – هر یک از مأمورین دولتی مکلف است به محض اطلاع یا مراجعه کسی که موردمعامله یا رفتار بردگی شده است فوراً وسائل استخلاص‌او را فراهم آورده برای تعقیب مجرم به نزدیکترین پارکه بدایت اطلاع دهد.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه هیجدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و هفت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – دادگر
تا قبل از تصویب این قانون اقدامات مختلفی برای جلوگیری از برده داری در ایران انجام شد.در ۱۲۶۵خورشیدی، ناصرالدین شاه حمل بردگان سیاه‌پوست را از طریق دریا به ایران ممنوع کرد.در ۱۲۶۸، ایران و انگلیس پیمانی امضا کردند که به موجب آن کشتی‌های انگلیسی مجاز بودند کشتی‌های ایرانی را برای یافتن برده بازرسی کنند.
به موجب ماده سیزدهم پیمان صلح مورخ ۱۲۷۴ میان انگلیس و ایران، حق بازرسی کشتی‌ها تا ۱۲۹۰ تمدید شد.اما این پیمان‌ها بر میزان تجارت برده تأثیر عمده‌ای نداشت و این تجارت تنها بر اثر بازرسی دریاییِ شدیدتر پس از ۱۲۸۷ تا حدی کاهش یافت.
به موجب پیمان جدیدی که در ۱۳۰۰ به امضا رسید، اختیارات انگلستان گسترش یافت: بردگانی که در کشتی‌های ایرانی یافت می‌شدند آزاد می‌شدند و دادگاه مسئول رسیدگی به جرم صاحب کشتی ایرانی نیز باید در حضور نماینده کنسولی انگلیس تشکیل می‌شد.
اما در نهایت با تصویب این قانون ازسال ۱۳۰۸خورشیدی، ایران تجارت و واردات برده را، چه از طریق آبی چه از طریق خاکی، ممنوع کرد. همچنین ایران درهمین سال در کنفرانس بروکسل در مورد الغای بردگی نیز شرکت کرد.
گروه تاریخ