“آژنگ نیوز”: دسیسه‌های دربار ناصرالدین شاه منجر به تعطیلی دارالفنون شد. دولت‌آبادی بخشی از جلد نخست کتاب خود « حیات یحیی» را به دارالفنون اختصاص داده و درباره موانع پیشرفت این مدرسه می‌گوید: «دارالفنون تهران در اوائل زندگانی خود به یک مانع بزرگ برمی‌خورد که او را از سرعت بازمی‌دارد و آن این است که درباریان بی‌علم و بیخبر از اوضاع روزگار رفته رفته خاطر شاه جوان را از دارالفنون مضطرب ساخته به او می‌گویند تحصیلات دارالفنون در مغز محصلین تولید افکار ضدسلطنت می‌نماید و به این وسطه توجه باطنی شاه را از این موسسه کم می‌نماید خصوصا که صحبت اصلاحات اساسی و محدود ساختن اختیارات سلطنت هم به میان آمده نظریات درباریان را نزد شاه تایید می‌نماید.»
او با اشاره به وضعیت این مدرسه پس از شهادت امیرکبیر می‌نویسد: «بعد از کوتاه شدن سایه امیرکبیر از سرمملکت عموما و از سر دارالفنون خصوصا با وجود بدگمانی که شاه از این موسسه علمی حاصل نموده و توجهی که دولتیان به محو نمودن تمام آثاری که از امیرکبیر باقیمانده دارند می‌باید دارالفنون به کلی از میان رفته باشد ولی به دو سبب این موسسه صورتاً برهم نمی‌خورد؛ یکی آنکه شاه از خارجی‌ها ملاحظه دارد و نمی‌خواهد یا نمی‌تواند معلمین خارجی را که همه قرارداد با دولت دارند بدون یک عذر موجه جواب بدهد و دیگر آنکه اعیان و اشراف مملکت پی برده‌اند که تحصیل اولاد آنها در دارالفنون بهتر و باصرفه‌تر است از مکتبخانه‌های خصوصی که در خانه‌های خود داشته‌اند و راضی نمی‌شوند موسسه منحل گردد این است که صورتش باقی می‌ماند بی‌آنکه باقیماندن معنای آن رعایت شده باشد.»
گروه تاریخ