“آژنگ نیوز”: ارتباط سلطان طغرل سلجوقی و فرهنگ و هویت ایرانی،در طول دوران حکومت او در ایران شکل گرفت.اقامت طولانی مدت خاندان سلجوق در فرارود (ماوراءالنهر) که از مراکز مهم فرهنگی ایرانی- اسلامی به شمار می رفت و ضرورت آشنایی با گفتار فارسی زبان آن سرزمین، موجب آشنایی با فرهنگ ایرانی- اسلامی و فراگیری در زبان فارسی توسط سلجوقیان و زیر دستانشان شده بود.بهترین دلیل برای این ادعا آن است که به نوشته کتاب زبده النصره و نخبه العصره، هنگامی که سلطان طغرل در ۲۴ ذیقعده سال ۴۵۱ با خلیفه عباسی (القائم بامرالله) دیدار کرد، عمیدالملک کندری وظیفه ترجمه گفتگوی آن دو را به عهده گرفت و گفتار طغرل را به عربی بر می گرداند و بیان خلیفه را به فارسی می گفت.
بدین ترتیب مسلم است که طغرل با آنکه زبان مادری اش ترکی بود، بر زبان فارسی نیز تسلط داشت.شناختی که طغرل سلجوقی از فرهنگ ایرانی – اسلامی داشت موجب شد تا به این واقعیت توجه کند که لازم است امور اداری متصرفات سلجوقیان را به عناصر دیوانسالار ایرانی واگذار نماید. به همین دلیل تمام وزراء و کارگزاران دولتی وی از میان ایرانیان انتخاب شدند. در باب اعتماد طغرل به فرهیختگان دیوانسالار ایرانی برای نمونه باید به مقام عمید الملک کندری در نزد آن سلطان سلجوقی توجه کنیم. به نوشته بنداری طغرل با چشم و گوش وی می دید و میشنید و به اجازه و مشورت او کسانی را مقام میداد و کسانی را از مقام فرود می آورد.
یکی از عوامل موفقیت طغرل، شخصیت عمیدالملک کندری بود که با ارائهٔ راهنمایی و ایده‌های ایرانشهری خویش، سهم فراوانی در پیشرفت طغرل داشت.طغرل سلجوقی اولین فرمانروای دنیوی در تمام ایران پس از سقوط سلسله ملی ساسانی گردید. سندی که در سال ۴۵۴ ق / ۱۰۶۲م از دیوان رسایل طغرل صادر شد از او به عنوان «شاهنشاه» به رسم خسروان ایران باستان یاد می کند. درباره ایران دوستی او نیز نوشته اند: دل طغرل آکنده از عشق به ایران بود و به ایرانیان و در این میان به شهر ری شدیداً عشق می ورزید و دلبستگی شدیدی به این شهر داشت.
منابع
۱.سلجوقیان از آغاز تا فرجام، ابوالقاسم فروزانی، ص ۹۲
۲.سلجوقیان، ملیحه ستارزاده، ص ۵۲
۳.نخستین شاهی که نژادپرستان عرب را به زانو در آورد، فواد فاروقی، ص ۱۷۶
گروه تاریخ