“آژنگ نیوز”: چیپس سیب زمینی از کجا آمد؟ اصولا آیا داستان های مربوط به منشأ انواع غذاها درست است یا در دسته افسانه پردازی ها قرار می گیرند؟
آیا کسی می تواند به صورت انحصاری یک دستور پخت داشته باشد؟ ترکیب این دستورالعمل برای ساختن چیزی کاملاً منحصر به فرد؟ چه زمانی ممکن است اتفاق بیفتد؟ آیا مثلا داستان منشأ پیدایش چیپس سیب زمینی اصیل است؟
کتابدار لین ام. اولور استدلال می کند که پاسخ پیچیده است. در طول تاریخ، ادعاهایی در مورد نحوه معرفی غذاهای جدید از منطقی قابل قبول تا کاملا غیرممکن است. به طور کلی، بیشتر ظروف جدید اختراع نمی شوند. آنها تکامل می یابند.» و بخشی از این تکامل شامل فولکلور، یا به طور دقیق تر، جعلی، داستان های پیچ در پیچ است که به عنوان حقیقت از نسلی به نسل دیگر تکرار می شود.
اولور توضیح می‌دهد: «تاریخ غذا مملو از افسانه‌های تعجب برانگیز، داستانهای خلاق، حقایق کمی دست‌خورده، ادعاهای بدون پشتوانه، و دروغ‌های آشکار است.
چندین غذا قربانی داستانهای تقلبی شده اند.اما در این میان یکی از محبوب ترین میان وعده های غذایی امروزه یعنی چیپس سیب زمینی – بدون در نظر گرفتن پیشینه اش که آیا درست است یا تقلبی با علاقه توسط مردم خورده می شود. آنطور که ویلیام اس. فاکس و می جی بنر، فولکلور شناسان توضیح می دهند، بسیاری بر این باورند که تکه های سیب زمینی در اواسط قرن نوزدهم در ساراتوگا اسپرینگز، نیویورک به وجود آمد.اما پس از چندین شکایت مبنی بر اینکه سیب‌زمینی‌های سرخ‌شده‌اش خیلی ضخیم شده‌اند، آشپزی ناامید « سیب‌زمینی‌ها را نازک برش داد، آنها را در روغن زیاد سرخ کرد، به‌شدت نمک زد وسپس سرو کرد».
این داستان بلند حداقل برای یک نهاد مفید بود،آنهایی که انجمن غذای چیپس سیب زمینی را بعدها تشکیل دادند.
یک نسخه رایج دیگراز داستان بر این شرح است که نام آشپز جورج کرام بود و آن مشتری هم که با اشتیاق از چیپس استقبال کرد ،غول کشتیرانی و راه آهن، کمودور کورنلیوس واندربیلت بود.با این حال دست‌کم از اواخر دهه ۱۸۰۰میلادی با تغییراتی در این داستان (از سوی افراد مختلف)منتشر شده است.
در این میان همسر کورنلیوس واندربیلت «سانی» ویتنی، نبیره کمودور واندربیلت، نیز از اسطوره‌شناسی چیپس استفاده کرد و کتاب آشپزی چیپس سیب‌زمینی را در سال ۱۹۷۷منتشر کرد و «چیپس‌های سیب‌زمینی و کتاب آشپزی خود را در مقالات متعدد روزنامه‌ها و نمایش‌های تلویزیونی منتشر کرد. ” یک مورخ محلی که هیچ مدرکی دال بر ارتباط واندربیلت پیدا نکرد،خانم ویتنی را «فرصت طلبی خواند که صرفاً داستان چیپس سیب زمینی را به عنوان موضوعی برای یکی از مهمانی‌هایش مورد توجه قرار داده است».
در نهایت منشأ پیدایش یک غذا ممکن است مبهم و اغلب اغراق آمیز یا حتی دروغ باشد،اما داستانها همچنان ادامه دارند.فاکس و بنر توضیح می‌دهند که ما از برخی داستانها استقبال میکنیم،به این دلیل که گفتن آنها بسیار سرگرم‌کننده هستند یا به این دلیل که «قابلیت‌های داستان‌گویی شرکت‌کنندگان در فرآیندهای عامیانه» بسیار قوی است.همه فقط یک داستان خوب را دوست دارند.
ترجمه:احسان محرابی
گروه تاریخ