“آژنگ نیوز”:مواظب حرف زدنت باش!اگر این هشدار را بخواهیم بکار ببریم ،شاید مجبور باشیم روزانه به کرات از آن استفاده کنیم.زیرا گاهی اوقات استفاده از یک عبارت نامناسب ممکن است آثار تخریبی بسیار زیادی بر روی مخاطب ما داشته باشد به همین جهت باید مراقب بکار گیری کلمات و عبارات باشیم.
بویژه اگر این عبارت رنگ ناسزا و فحش هم بخود بگیرد.امروزه شاید بسیاری ما درخیابان شاهد مجادلات لفظی دو نفر فرد عصبانی بوده ایم.بعد از دیدن این واقعه،میتوانیم خودمان را توجیه کنیم که آنها عصبانی بودند و به همین خاطر عبارات نامناسبی علیه هم بکار گرفتند.البته این توجیه خوبی نیست.اما وقتی در بسیاری از فیلمها وسریالها می شنویم که افراد به هم ناسزا میگویند و سازنده سریال و فیلمنامه نویس از بکار گیری این عبارات می خواهد از مخاطبش خنده تحویل بگیرد ؛بیش از پیش درمی یابیم که باید مواظب حرف زدمان باشیم.زیرا این روش قبلا هم تجربه شده و منجر به فروپاشی فرهنگی شده است.
ابزار توسعه
به عنوان نمونه در آمریکا بد دهنی وناسزا گویی با هیپی های دهه میلادی۶۰ شروع شد و توسط هالیوود، موسیقی راک و هیپ هاپ تقویت شد.به گونه ای که جامعه حس شرم وخجالت رانسبت به ناسزا به سبب تکرر و تنوع بکارگیری اش! از دست داده بود. امروزه نسبت آمریکایی‌هایی که ادعا می‌کنند هرگز فحش نمی‌دهند،تنها بین ۵ تا ۱۵ درصد است! به همین جهت مثلا در شهر میدلبورو،ایالت ماساچوست درجلسه شواری شهر برای فحش دادن درملاء عام ۲۰ دلار جریمه تعیین شده است.به گفته فرمانده پلیس،هدف از این فرمان،برخورد با جمعیت نوجوانان سرکشی بود که شب ها در مرکز شهر جمع شده بودند و به مردم فحاشی می کردند.
تاریخچه
در خصوص پیشینه برخورد با ناسزا گویی باید اشاره کرد که :تا اوایل قرن هجدهم،دادگاه‌های موقت انگلستان در مورد متهمانی که متهم به فحاشی بودند،قضاوتی نمیکردند،زیرا هیچ قانونی علیه انتشار چنین مطالبی وجود نداشت.
جرم ناسزا و بکارگیری عبارات ناپسند زمانی مورد توجه قرارگرفت که افراد دارای “ذهن و منش شرور و ناپسند” را به دلیل انتشار مطالبی که با ایجاد “تخریب اخلاقی ” اخلاقیات جامعه را فاسد می کردند،موردتعقیب قانونی قرار دادند.به عنوان اولین نمونه در دهه ۱۷۲۰میلادی،ادموند کرل، کتابفروش،اولین کسی بود که به دلیل انتشار نسخه جدیدی از کتابش، به اتهام فحاشی در دادگاه های عرفی در انگلستان محکوم شد.
مشکل کجاست؟
در مورد ناسزا مشکل از آنجا شروع می شود که درابتدا،بکار گیری یک عبارت چند حرفی، فحش به نظر نمیرسد ودر واقع باعث میشود کمترنگرانی ایجاد شود.مثلا یک مادر در زمان عصبانیت یک عبارت نامناسب مثلا “بتمرگ” را در مورد فرزندش بکار میگیرد.اما زمانی که همان کودک همین عبارت عاریت گرفته از والدین را با چند ناسزای بدتر،علیه دیگران بکار برد،روشن میشود که استفاده از ناسزا چقدر زننده است!
مشکل بعدی آنجاست که بکار گیرنده ناسزا به راحتی خودش را توجیه میکند.مثلا دربرابر این واکنش که چرا ناسزامیگویید؟پاسخ میدهد: “من در حال حاضر به شدت از دست تو ناراحتم”در حالیکه ناراحتی شدید یک نفر نمیتواند دلیل موجهی برای زیر پا گذاشتن قوانین و قواعد اخلاقی باشد.استفاده از این بهانه ها کمی بیش از حد خودسرانه و خوخواهانه به نظر میرسد.
مخاطرات
در هرحال ناسزا منفور است به یک دلیلِ ساده؛هیچ کس نمی خواهد در حالت معمولی آن عبارت را بگوید ونگران است که مبادا با آن نوع عبارات شناخته شود.همچنین بکارگیری ناسزا موجب مخاطره در روابط اجتماعی می شود.زیرا روابط اجتماعی زمانی تداوم دارد که مردم برقراری سطحی از امنیت را احساس کنند.
به همین جهت در خصوص بکارگیری عبارات ناسزا در حوزه فرهنگ عمومی ،ضرورت دارد به صورت جدی، این پدیده مورد توجه قرار بگیرد.
نویسنده:حسن محرابی
گروه گزارش