“آژنگ نیوز”: گفتگو با پروفسور باربوساس در این خصوص صورت گرفته که معلمان برای قرن بیست و یکم به چه مهارت هایی نیاز دارند؟
پروفسور باربوساس، رئیس دپارتمان آموزش لاتروب، در این خصوص می گوید مهم ترین مهارتی که یک معلم در قرن بیست و یکم به آن نیاز دارد، سازگاری است.
دانشیار باربوساس توضیح می دهد: «آنچه که به معلم اجازه می دهد انجام دهد این است که واقعاً دانش رشته ای را که باید در زمینه های مختلف تطبیق دهد، درک کند. به عنوان مثال، اطلاعات یک چیز است اما دانش در واقع چیز دیگری است.
“معلم باید بتواند اطلاعات را فرموله کند، بسازد، مرتب کند، اصلاح کند و معنی دهد تا به عنوان دانش درک شود.”
در یک برنامه درسی شلوغ، «از نظر استانداردها و محتوا شلوغ»، دانشیار باربوساس می‌گوید: «معلم باید بتواند آن الزامات مهارتهای سواد و حساب و نیازهای اجتماعی و فرهنگی مختلف را در زمینه‌های مختلف تطبیق دهد.
دانشیار باربوساس می گوید: «انطباق پذیر بودن و اتخاذ انتخاب های عاقلانه در زمینه های مختلف، چیزی است که عملکرد کیفیت را تعیین می کند». به عبارت دیگر، معلمی که قادر است تصمیم گیری زیرکانه را با چیزها، موقعیت ها و رویدادهای عملی تطبیق دهد، کسی است که می تواند فرصت هایی را برای دیدن چیزها به روش های مختلف فراهم کند.
معلمان چگونه می توانند به مسائل مربوط به عملکرد دانش آموزان رسیدگی کنند؟
نتایج “مسابقات ناپلان”(مسابقات آموزشی در استرالیا) زمانی که به عنوان «برترین باهوشها» شناخته می‌شد، یکسان است و نتایج OECD نشان می‌دهد که دانش‌آموزان مدارس استرالیایی در سطح بین‌المللی از نظر سواد و حساب پیشی گرفته‌اند. چرا دانش آموزان ما عقب می مانند در حالی که دیگران در حال رقابت هستند؟
“این مسابقه-بازی عملکردی جالب است. این موضوع همیشه برای آموزش معلمان و به طور کلی برای آموزش یک مسئله است، اما شما باید این سوال را بپرسید: مسابقه برای چیست؟
دانشیار باربوساس می گوید که استانداردها بخش مهمی از ساختارها و محتوا در آموزش و پرورش و آموزش معلمان هستند. من هرگز نمی‌گویم که نمی‌خواهم استانداردها کاری را که ما انجام می‌دهیم پیکربندی کنند، اما باید از آن استانداردها برای قرار دادن دستور کار یادگیری استفاده کنیم که امروزه فضای متفاوتی دارد.
دانشیار باربوساس می‌گوید استانداردها امروزه به‌عنوان اندازه‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرند .
اولاً چگونه می‌توانید استانداردی بنویسید که به مربی ابزاری برای مشارکت و نوآوری بدهد؟ اگر می خواهید بگویید که یک استاندارد در مورد کیفیت است، چگونه یک استاندارد می تواند به معلم فرصتی برای نوآوری بدهد؟
اگر ما از استانداردها در این راه استفاده کنیم، فکر می کنم در این فضای یادگیری پیشرفت خواهیم کرد که همیشه در حال تغییر است. اما اگر هنوز آن را فقط به عنوان “خوب شما آن را برآورده کردید” قرار می دهیم، دیگر فضایی وجود ندارد که استانداردها فقط خود یک ابزار تمرین باشند.
چالش های اصلی معلمان امروز چیست؟
یکی از بزرگترین چالش ها این است که معلمان در ساختاری کار می کنند که در قرن نوزدهم بنا شده است.
«ما در حال تعیین رویه‌هایی هستیم که اساساً در چارچوب الگویی هستند که در انقلاب صنعتی ساخته شد. دانش‌آموزان وارد فضای آموزشی می‌شوند یا درگیر آن می‌شوند که در واقع اصلاً توسط معلمان یا مربیان ساخته نشده است.»
به عنوان مثال، در دانشگاه‌ها، ما یادگیری ترکیبی از یادگیری حضوری و آنلاین، با گروه‌های دانشجویی که گروه‌های خصوصی فیس‌بوک خود را راه‌اندازی می‌کنند،است. به عنوان مثال، برای اشتراک‌گذاری نکات مطالعه و بحث در مورد مطالب درسی،از این روشها داریم. این یک مدل یادگیری است که متناسب با نحوه یادگیری و درک درسی دانش‌آموزان امروزی است.
آیا می‌توانند از هم‌عصران خارج از کشور خود بیاموزیم؟
کانادا و اروپای شمالی نمونه‌های خوبی از روش‌های آموزشی هستند که بر یادگیری مبتنی بر پروژه و بین رشته‌ای تأکید دارند.
“این کار در راستای یک محصول نیست، بلکه نوعی مشارکت واقعی دانش است. این همان نوع فضای یادگیری است که ما در حال حرکت به سمت آن هستیم، نه اینکه دانش را به روش‌های بسیار خاصی که لزوماً به فضای دیگری مربوط نمی‌شود، درک یا تقسیم کنیم.»
با این حال، رشته دانش هنوز برای اشتغال آینده مهم است، اما با مهارتهای متنوع، اجتماعی و اغلب سیاسی تقویت می‌شود.
دانشیار باربوساس خاطرنشان می کند که تحقیقات استرالیایی در مورد آموزش معلمان در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته است. “کانادا از تحقیقات و شیوه های استرالیابه شدت استفاده می کند، و همینطور ایالات متحده، بریتانیا و اروپا.”
البته تکنولوژی یادگیری – و نه فقط یادگیری آنلاین به روشی مناسب ساختاریافته است.
«به عنوان نمونه همه نوع تمرین‌های جالب و کمی متضاد در سراسر جهان، حتی در استرالیا، مانند معلمان هوش مصنوعی و مربیان یادگیری کاملاً روباتیک در حال رخ دادن است.»
آیا دیگر کلاس درس وجود نخواهد داشت؟ آیا مدارس همچنان وجود خواهد داشت؟ آیا مدارس مجازی یا مدارس مسافرتی وجود خواهند داشت یا دانش‌آموزان واقعاً پاسپورت‌های یادگیری خواهند داشت که با آن رفت و آمد می‌کنند و انتخاب می‌کنند و آیا خانواده‌ها کسانی هستند که این انتخاب را انجام می‌دهند؟»
در هر حال نوآوری دیجیتال مرزهای پارادایم قرن نوزدهم را جابجا می‌کند و معلمان و مربیان معلم «دیگر نمی‌توانند کارها را به همان شکل سابق انجام دهند».
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش