“آژنگ نیوز”: کتاب”روایت و محاکات در درام ایران “منتشر شد.
با تاکید بر درام‌های دوره ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷
مولف :مژده ثامتی
ناشر:انتشارات دانشگاه هنر
درباره کتاب
محاکات که در لغت به معنای «با هم حکایت کردن» و در کاربرد هنری به معنی «تقلید» است، در کنار «روایت»، از اصلی‌ترین و مناقشه‌برانگیزترین مباحث فلسفه و نقد هنری و مخصوصاً هنر مدرن محسوب می‌شود. به‌طور کلی در تمامی زمینه‌های هنر مدرن، هنرمندان به‌تدریج و در طی سال‌ها از محاکات و بازنمایی عینی فاصله گرفتند و به سمت انتزاع پیش رفتند. تئاتر مدرن نیز به‌عنوان یکی از این زمینه‌ها به جای به تماشا گذاشتن بیشتر، به سمت خواندن کشانده شد و بدین طریق درام مدرن تولد پیدا کرد، درامی که از تئاتر به ادبیات نزدیک‌تر بود و نظام روایی، تار و پود ساختار آن بود. در همین راستا برخی مدعی هستند که متون نمایشی ایرانی نیز با معیارهای محاکاتی غربی تناسب چندانی ندارند و درنتیجه «درام» محسوب نمی‌شوند.
کتاب حاضر که حاصل پایان‌نامه‌ی دکتری مژده ثامتی، دانش‌آموخته‌ی دکترای تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر اسلامی، مدرس دانشگاه، پژوهشگر و مترجم است، پژوهشی در جهت تحلیل ساختار درام ایران با محوریت روایت و محاکات است. ثامتی در این پژوهش با تمرکز بر درام‌های ایرانی در فاصله‌ی سال‌ها ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ شمسی در پی شفاف‌سازی و یافتن پاسخی بر ادعای مذکور درباره‌ی نمایشنامه‌های ایرانی بوده است.
بازه‌ی زمانی سال‌های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ نیز به دلیل اهمیت تاریخی خود در درام ایران انتخاب شده است. در این دوره بود که نهادهای دولتی تئاتر به ثبات نسبی رسیدند؛ تعداد سالن‌های تئاتر افزایش یافت؛ اجراها متنوع‌تر شدند و رونق گرفتند؛ رویکردهای علمی به تئاتر افزایش پیدا کرد و سنگ بنای تئاتر ملی ایران گذاشته شد. به همین دلیل تئاتر و درام در این دوره، هم به‌عنوان میراث درام‌نویسی پیش از خود و هم در قالب الگویی برای درام‌نویسی بعد از خود، از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین مطالعه و تحلیل درام‌های این دوره می‌تواند نمایی کلی از درام ایران ارائه دهد.
گروه رسانه