“آژنگ نیوز”: گالیله دانشمند ایتالیایی اکتشافاتش پایه و اساس فیزیک و نجوم مدرن را گذاشت. این ستاره شناس، ریاضیدان، فیزیکدان و فیلسوف ایتالیایی ؛ مشاهدات پیشگامانه ای از طبیعت با پیامدهای طولانی مدت برای مطالعه فیزیک انجام داد. او همچنین یک تلسکوپ ساخت و از نظریه کوپرنیک حمایت کرد که از منظومه شمسی متمرکز بر خورشید پشتیبانی می کند. گالیله دو بار توسط کلیسا به دلیل اعتقاداتش به بدعت متهم شد و تعدادی کتاب نیزدر مورد عقاید خود نوشت.
اوایل زندگی
گالیله در ۱۵ فوریه ۱۵۶۴ در پیزا در دوک نشین فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. او اولین فرزند از شش فرزند وینچنزو گالیله، موسیقیدان و نظریه پرداز مشهور موسیقی، و جولیا اماناتی بود. در سال ۱۵۷۴، خانواده به فلورانس نقل مکان کردند، جایی که گالیله تحصیلات رسمی خود را در صومعه Camaldolese در Vallombrosa آغاز کرد.
در سال ۱۵۸۳، گالیله برای تحصیل در رشته پزشکی وارد دانشگاه پیزا شد. او که به هوش و انگیزه فوق العاده ای مسلح بود، به زودی مجذوب بسیاری از موضوعات، به ویژه ریاضیات و فیزیک شد.
زمانی که گالیله در پیزا بود، در معرض دیدگاه ارسطویی از جهان قرار گرفت، که در آن زمان مرجع علمی پیشرو و تنها باور مورد تایید کلیسای کاتولیک روم بود.
در ابتدا، گالیله مانند هر روشنفکر دیگر زمان خود از این دیدگاه حمایت کرد و در مسیر استادی دانشگاه قرار گرفت. با این حال، به دلیل مشکلات مالی، گالیله در سال ۱۵۸۵ قبل از اخذ مدرک دانشگاه را ترک کرد.
گالیله پس از ترک دانشگاه به تحصیل در رشته ریاضیات ادامه داد . در این مدت او مطالعه دو دهه ای خود را بر روی اجسام در حال حرکت آغاز کرد وکتاب” تعادل کوچک “را منتشر کرد و اصول هیدرواستاتیک وزن کردن مقادیر کم را توصیف کرد که باعث شهرت او شد. این موفقیت باعث شد که او در سال ۱۵۸۹ یک پست تدریس را در دانشگاه پیزا به دست آورد.
گالیله،زمانی که در آنجا بود، آزمایش‌های افسانه‌ای خود را با اجسام در حال سقوط انجام داد و دست‌نوشته Du Motu (در حرکت) را تولید کرد، که از دیدگاه‌های ارسطویی درباره حرکت و سقوط اجسام فاصله داشت. انتقادهای شدید گالیله، از ارسطو او را در میان همکارانش منزوی کرد. به همین جهت در سال ۱۵۹۲ قرارداد او با دانشگاه پیزا تمدید نشد.
گالیله به سرعت موقعیت جدیدی در دانشگاه پادوآ پیدا کرد و هندسه، مکانیک و نجوم تدریس می کرد. این انتصاب برای او بداقبال بود، زیرا پدرش در سال ۱۵۹۱ درگذشت و مراقبت از برادر کوچکترش به گالیله سپرده شد.
او در طول ۱۸ سال تصدی خود در پادوآ، سخنرانی‌های جالبی ایراد کرد و جمعیت زیادی از پیروان را به خود جذب کرد این موضوع موجب شهرت بیشتر او شده و احساس مأموریت اوبرای تغییر نظرگاههای علمی را بیشتر کرد.
خانواده
در سال ۱۶۰۰، گالیله با مارینا گامبا، یک زن ونیزی آشنا شد که از او سه فرزند خارج از ازدواج به دنیا آورد: دختران ویرجینیا و لیویا و پسر وینچنزو. او هرگز با مارینا ازدواج نکرد، احتمالاً به دلیل نگرانی های مالی و احتمالاً ترس از اینکه فرزندان نامشروعش موقعیت اجتماعی او را تهدید کنند.
گالیله نگران بود که دخترانش هرگز ازدواج خوبی نکنند و وقتی بزرگتر شدند، آنها را به صومعه فرستاد. در سال ۱۶۱۶، در صومعه سن ماتئو، ویرجینیا (یکی از دخترانش)نام خود را به ماریا سلست تغییر داد و لیویا زمانی که آنها راهبه شدند، خواهر آرکانجلا شد. ماریا سلست همچنان با گالیله در تماس بود و تا زمان مرگ از پدرش از طریق نامه حمایت می کرد.
البته هیچ نامه ای از آرکانجلا باقی نمانده است. پسرش نیز در نهایت یک موسیقیدان موفق شد.
ساخت تلسکوپ
در ژوئیه ۱۶۰۹ گالیله در مورد تلسکوپ ساده ای که توسط سازندگان عینک هلندی ساخته شده بود مطلع شد و به زودی یکی از تلسکوپ های مخصوص خود را ساخت. در ماه اوت، او آن را به برخی از بازرگانان ونیزی نشان داد که ارزش آن را برای ناوبری و کشف کشتی‌ها می‌دانستند. بازرگانان به گالیله دستمزدی دادند تا چندین عدد از آنها را بسازد.
جاه‌طلبی گالیله او را به پیش برد و در پاییز ۱۶۰۹ تصمیم سرنوشت‌سازی گرفت.اوتلاش کرد تا تلسکوپ خود را به سمت آسمان بچرخاند. گالیله با استفاده از تلسکوپ خود برای کاوش جهان، ماه را رصد کرد و دریافت که زهره دارای حرکاتی مانند ماه است، که ثابت می کند به دور خورشید می چرخد.در حقیقت این موضوع، آموزه ارسطویی را که زمین مرکز جهان است رد می کند.
او همچنین دریافت که مشتری قمرهای گردانی دارد که به دور سیاره زمین نمی چرخند. در سال ۱۶۱۳، مشاهدات خود را از لکه های خورشیدی منتشر کرد، که همچنین آموزه ارسطویی را مبنی بر کامل بودن خورشید رد کرد.
کتاب ها
گالیله در طول زندگی حرفه ای خود چندین کتاب منتشر کرد، از جمله:
عملیات قطب نمای هندسی و نظامی (۱۶۰۴)، که مهارت های گالیله را با آزمایش ها و کاربردهای فنی عملی آشکار کرد.
رسول ستاره‌ای (۱۶۱۰)، کتابچه‌ای کوچک که کشفیات گالیله را نشان می‌دهد که ماه صاف و هموار نیست، بلکه کره‌ای با کوه‌ها و دهانه‌ها است.
گفتار در مورد اجسام در آب (۱۶۱۲)، که توضیح ارسطویی را در مورد چرایی شناور شدن اجسام در آب رد کرد و گفت که این به دلیل شکل صاف آنها نیست، بلکه به دلیل وزن جسم نسبت به آبی است که جابجا شده است.
گفتگوی مربوط به دو سیستم اصلی جهان (۱۶۳۲)، بحثی بین سه نفر: یکی که از نظریه خورشید محوری کوپرنیک درباره جهان حمایت می کند، دیگری که علیه آن استدلال می کند و دیگری که بی طرف است. اگرچه گالیله ادعا کرد که در این گفتگوها بی طرف است، اما به وضوح اینطور نبود. مدافع باور ارسطویی به عنوان یک آدم ساده لوح ظاهر می شود که گرفتار استدلال های خود می شود.
دو علم جدید (۱۶۳۸)، خلاصه ای از کار زندگی گالیله در مورد علم حرکت و استحکام مواد.
گالیله چه چیزی را کشف کرد؟
گالیله علاوه بر تلسکوپ و اکتشافات ریاضی و علمی متعدد خود، در سال ۱۶۰۴ یک تعادل هیدرواستاتیکی برای اندازه گیری اجرام کوچک ساخت.
در همان سال، او همچنین تئوری های خود را در مورد حرکت و سقوط اجسام اصلاح کرد و قانون جهانی شتاب را توسعه داد، که همه اجرام در جهان از آن پیروی می کردند. او همچنین یک نوع دماسنج ساده ابداع کرد.
یک دماسنج ساده با حباب شیشه ای که به عنوان دماسنج گالیله شناخته می شود.البته این دماسنج توسط گالیله اختراع نشد، بلکه او توضح در مورداینکه چگونه چگالی مایعات بر اساس دمای آن تغییر می کند را توضیح داد.
ترموسکوپی که گالیله طراحی کرد (یا به طراحی آن کمک کرد) شبیه دماسنج های امروزی است. در داخل ترموسکوپ، با افزایش یا کاهش دمای مایع، مایعی در یک لوله شیشه ای بالا و پایین می رود.
گالیله و کلیسا
پس از اینکه گالیله تلسکوپ خود را در سال ۱۶۰۹ ساخت، شروع به جمع آوری شواهد کرد و آشکارا از نظریه کوپرنیک حمایت کرد که زمین و سیارات به دور خورشید می چرخند. با این حال، نظریه کوپرنیک آموزه ارسطو و نظم ایجاد شده توسط کلیسای کاتولیک را به چالش کشید.
در سال ۱۶۱۳، گالیله نامه ای به دانش آموزی نوشت تا توضیح دهد که چگونه نظریه کوپرنیک با عبارات کتاب مقدس در تضاد نیست و بیان کرد که کتاب مقدس از منظر زمینی نوشته شده است و ضمناً بیان می کند که علم دیدگاه متفاوت و دقیق تری ارائه می دهد.
این نامه علنی شد و مشاوران تفتیش عقاید کلیسا نظریه کپرنیکی را بدعت گذاری اعلام کردند. در سال ۱۶۱۶، به گالیله دستور داده شد که نظریه کوپرنیک را «به هیچ وجه نگه ندارد، تدریس نکند، یا از آن دفاع نکند». گالیله به مدت هفت سال از این دستور اطاعت کرد، تا حدی برای آسان کردن زندگی و تا حدی به این دلیل که یک کاتولیک فداکار بود.
در سال ۱۶۲۳، یکی از دوستان گالیله، کاردینال مافئو باربرینی، به عنوان پاپ اوربان هشتم انتخاب شد. او به گالیله اجازه داد تا کار خود را در زمینه نجوم دنبال کند و حتی او را تشویق کرد که آن را منتشر کند، به شرطی که عینی باشد و از نظریه کپرنیکی حمایت نکند. این امر باعث شد که گالیله در سال ۱۶۳۲ کتاب گفتگو در مورد دو سیستم اصلی جهان را منتشر کند که از این نظریه حمایت می کرد.
واکنش کلیسا سریع بود و گالیله به رم احضار شد. مراحل تفتیش عقاید گالیله از سپتامبر ۱۶۳۲ تا ژوئیه ۱۶۳۳ به طول انجامید. در بیشتر این مدت با گالیله با احترام رفتار می شد و هرگز زندانی نشد.
با این حال، در آخرین تلاش برای شکستن او، گالیله به شکنجه تهدید شد، و او در نهایت اعتراف کرد که از نظریه کوپرنیک حمایت کرده است، اما به طور خصوصی معتقد بود که گفته های او درست است و آنها را تبلیغ نکرده است. او به جرم بدعت محکوم شد و سالهای باقی مانده خود را در حصر خانگی گذراند.
اگرچه به او دستور داده شد که با هیچ کس دیداری نداشته باشد و هیچ یک از آثار او در خارج از ایتالیا چاپ نشود، اما گالیله هر دو را نادیده گرفت. در سال ۱۶۳۴، ترجمه فرانسوی مطالعات او در مورد نیروها و تأثیرات آنها بر ماده منتشر شد و یک سال بعد، نسخه هایی از کتاب” دیالوگ” در هلند منتشر شد.
گالیله در حبس خانگی دو علم جدید را نوشت که در سال ۱۶۳۸در هلند منتشر شد. در این زمان، گالیله نابینا شده بود و وضعیت سلامتی خوبی نداشت.
با این حال، با گذشت زمان، کلیسا نتوانست حقیقت را در علم انکار کند. در سال ۱۷۵۸، ممنوعیت اکثر آثاری که از نظریه کوپرنیک حمایت می کردند، لغو کرد. تا سال ۱۸۳۵ بود که واتیکان مخالفت خود را با نظریات گالیله به کلی کنار گذاشت.
در قرن بیستم، چندین پاپ کار بزرگ گالیله را تصدیق کردند و در سال ۱۹۹۲، پاپ ژان پل دوم از نحوه رسیدگی به ماجرای گالیله ابراز پشیمانی کرد.
مرگ
گالیله پس از تحمل تب و تپش قلب در ۸ژانویه ۱۶۴۲ در Arcetri در نزدیکی فلورانس ایتالیا درگذشت.
سهم گالیله در درک ما از جهان نه تنها به دلیل اکتشافات او، بلکه برای روش هایی که او توسعه داد و استفاده از ریاضیات برای اثبات آنها بسیار مهم بود. او نقش مهمی در انقلاب علمی ایفا کرد و عنوان “پدر علم مدرن” را به خود اختصاص داد.
ترجمه:علی محرابی
گروه گزارش