ساخت بزرگراه درون شهری مدتهاست منسوخ شده

“آژنگ نیوز”: ساخت بزرگراه درون شهری مدتهاست منسوخ شده است.در دنیای امروزو درست در زمانی که ما در شهرهای بزرگ مشغول ساختن بزرگراههای درون شهری هستیم؛ در دنیای امروزین اصولا ساخت بزرگراه از دستور کار برنامه های عمرانی خارج شده است.در این تصویرمربوط به کشور آلمان هم به روشنی مشاهده می شود که از بین بردن بزرگراههای شهری یک ضرورت بینادین برای فراهم آوردن زندگی پاک در شهرهای بزرگ است.

در دنیای امروز حرکت سیل خودروها دردرون شهر به تدریج کاملا متوقف شده و راه حلهای جایگزین بکار گرفته می شوند.در اینجا به نمونه های دیگری اشاره می شود.

در شهر دنور، با  مشارکت راه آهن سبک، پویایی از گسترش مترو و اتصال آن به حومه شهر به عنوان توسعه ترانزیت محور،در نظر گرفته اند.

واشنگتن دی سی، به جایی تبدیل شده که با  استفاده از اتوبوسهای با سوخت هیدروژنی، حمل و نقل آسانی را برای شهر فراهم کرده است.

در شهر نیویورک، هزاران مایل از مسیرهای دوچرخه سواری تعیین شده اند و تردد در آن برای وسایل نقلیه دیگر ممنوع شده است. همچنین اقداماتی از نظر معماری و تغییر زیر ساختهای شهری برای اولویت بخشیدن به حرکت عابر ین پیاده ؛کارهای زیادی انجام داده اند.

کلیولند، جای دیگری  است که مقامات یک سازه پارکینگ را برای رویدادهای فرهنگی در اختیار گرفتند و به دنبال تخریب بزرگراهی هستند که اسکله را مسدود کرده است.

دالاس، جایی که پارک عرشه وودال راجرز، بزرگراه بزرگی را که بخش‌های مرکز و بالای شهر را تقسیم می‌کند، کاهش می‌دهد.

در نیوهیون، یک بزرگراه مرتفع در حال برچیدن  و تبدیل آن به یک بلوار همسطح خیابان برای تردد مردم است.

در مجموع طراحان شهرهای مدرن  متوجه شد ه اند که داشتن یک بزرگراه در مرکز شهر، در واقع اتلاف یک فضای بزرگ است.

همچنین آنها متوجه شده‌اند که شهرها  با بکارگیری بزرگراهها و تردد خودروهای بیشمار دیگر از نظر زیست‌محیطی پایدار نیست و لزومی ندارد که مردم رانندگی کنند.این امر نه تنها از نظر انتشار گازهای گلخانه‌ای، بلکه از نظر ترافیک و برهم خوردن  تعادل در حمل‌ونقل نیز دارای اشکالات منعدد است.

کارشناسان اروپایی  و آمریکایی میگویند حتی در زمان بروز مشکلات اقتصادی توقف رانندگی با خودرو  در زمان پریشانی اقتصادی، منطقی تر است. یک مالک خودرو به طور متوسط ​​سالانه ۸۰۰۰دلار برای وسیله نقلیه خود خرج می کند. ضمن اینکه این پول به اقتصاد محلی سرازیر نمی شود.

مثلا برای شهری مانند فیلادلفیا، نیمی از جمعیت آنکه سالانه ۳۵۰۰۰ دلار یا کمتر درآمد دارند، این امرغیرقابل قبول است.

بر این مبنا چرخه عمر زیرساخت های قدیمی به پایان رسیده  و به جای باز سازی  بزرگراه ها قراراست در مورد کاربرد آنها تجدیدنظر شده و استفاده از آنها تغییر می یابد.

به عنوان نمونه  پس از زلزله سال ۱۹۸۹ لوما پریتا، شهر سانفرانسیسکو با وظیفه عظیم بازسازی آزادراه Embarcadero که از نظر ساختاری آسیب دیده بود مواجه شد. به جای بازسازی، آن را خراب کردند، و به جای آن یک بولوار مردم پسند که توسعه را تشویق می کرد، جایگزین کردند. کارشناسان میگویند علاو بر بهبود وضعیت زیست محیطی ؛ از آن زمان به بعد، منطقه اطراف بولوار با ارزش ملک بالاتر، گردشگری بیشتر و مسکن بیشتر برای ساکنان شهروضعیتش به میزان بسیار بالایی  بهبود یافته است.

همین پدیده در شهر نیویورک زمانی رخ داد که در سال ۱۹۸۹ بزرگراه مرتفع وست ساید را به عنوان یک جاده مخصوص پیاده ها و دوچرخه سواری بازسازی کردند و به نیویورکی ها امکان دسترسی به پارک ها، اسکله ها و مناظر زیبا در سمت غربی منهتن را دادند.

کارشناسان معتقدند تغییر کاربری بزرگرهها و توقف ساخت آنها یعنی اینکه  از اشتباهات خود در گذشته چیزی یاد گرفته ایم و ایده های بهتر و مفید تری برای آینده شهر خود داریم.

مترجم علی محرابی

گروه گزارش