“آژنگ نیوز”:زبان‌های اشاره به زبان‌هایی گفته می‌شود که از روش دستی-دیداری برای انتقال معنی استفاده می‌کنند؛ یعنی مفاهیم با کمک دست‌ها و حالاتِ صورت تولید و از طریق دیدن درک می‌شوند. به‌لحاظ زبان‌شناختی، زبان‌های اشاره زبان‌هایی طبیعی با دستور زبان و واژگان خاص خود هستند.
این زبان‌ها جهانی نیستند و قابلیت درک متقابل بین آن‌ها وجود ندارد؛ زیرا یک زبان اشاره در جامعهٔ افراد ناشنوای یک منطقه و به‌طور طبیعی و قراردادی توسعه و تکامل می‌یابد.
تاکنون فهرست ۱۵۰ زبان اشاره ارائه شده است. زبان اشارهٔ ایرانی یکی از این زبان‌هاست. هنوز تعداد دیگری از زبان‌های اشاره مستند یا شناخته نشده‌اند. برخی از زبان‌های اشاره نیز به‌لحاظ حقوقی به رسمیت شناخته نشده‌اند.
نوشته ای از: مریم مسگرِ خوئی