“آژنگ نیوز”:اگر با هم حرف بزنیم اوضاع بهتر می شود!یکی از مشکلات موجود در میان خانواده ها عدم ارتباط کلامی مناسب آنان با یکدیگر است.
در دهه هشتاد میلادی پژوهشی در سطح جهانی صورت گرفت که مدعی شد در خانواده های مرفه تر با تحصیلات بالاتر والدین در مقایسه با خانواده های محروم و با تحصیلات پایین تر، تا سن چهار سالگی سی میلیون کلمه بیشتر با فرزند خود صحبت می کنند. بررسی های آماری نشان داد که این تفاوت می تواند توجیه کننده هوش و توانایی کلامی بیشتر در کودکان این خانواده ها باشد. توانایی کلامی که موفقیت بیشتر تحصیلی در دوران دبستان تا دانشگاه را به همراه دارد. این پژوهش که بعدها در قالب کتابی تاثیرگذار منتشر گردید هنوز مورد بحث و بررسی بیشتر است.
برخی مطالعات نشان دادند که صرف تعداد لغت ادا شده توسط والدین با مخاطب فرزند کافی نیست و شاخص های دیگری چون میزان گردش مکالمه بین فرزند و والدین بویژه مادر، کلام غیر مستقیم شنیده شده در محیط، میزان ژست ها و حرکات بیانگر بدنی در خانواده و تنوع لغات نیز اهمیت دارند.
با اینحال با وجود تفاوت یافته ها نوعی اجماع در حال شکل گیری است که بخش مهمی از هوش کلامی و بعد از آن غیر کلامی توسط عناصر آشکار و نهان زبانی محیط رشد کودک تعیین می گردد. مطالعات آینده نگر و همچنین تحلیل عوامل واسطه ایی نشان دادند که این مسئله فقط نوعی همبستگی نبوده و کلام و حرکات بیانی والدین در تکامل هوش نقش علیتی دارند.
بعلاوه در چند کارآزمایی مشخص گردید که تلاش عمدی و هدفمند برای افزایش کمیت و کیفیت حرکات بدنی و کلام والدین بویژه مادران به رشد بیشتر توانایی هوشی کودک منجر می گردد.
این یافته ها علاوه بر جنبه های کاربردی، تاثیر بسزایی در درک مناسبات اجتماعی و مقوله نابرابری به همراه دارند. محرومیت و نقصان تحصیلات در والدین به فرزندان منتقل شده و چرخه معیوبی علیه توسعه ایجاد می نماید. این تفاوت ها در میان ملت ها نیز اهمیت دارند و توانایی کلامی در کودکان زمینه ساز رشد نیروی کار در عصری است که دانایی سرمایه تلقی می شود.
گروه گزارش