“آژنگ نیوز”:بچه دار شدن!!خوب است اما تحت چه شرایطی؟ فردی را تصور کنیم که زندگی خوبی داشته و در رفاه و اسایش زندگی کرده و زیست خوبی را تجربه کرده است و اکنون نیز شرایط و امکانات خوبی برای بچه دار شدن دارد و می تواند رفاه و اسایش فرزندش را مهیا کند. اینکه چنین فردی تصمیم به بچه دار شدن بگیرد اصلا غیرطبیعی و غیر منطقی نیست چرا که هم خود تجربه زیسته خوبی داشته و هم این دورنمای مثبت را برای فرزند خود مهیا می بیند که زندگی و زیست خوبی را تجربه نماید بنابراین این اقدام خود را هدیه ای به فرزند خود تلقی می نماید که به او فرصت لذت بردن از زیبایی ها و رفاه و خوشی های زندگی را می دهد.
حال فردی را تصور کنیم که خودش زندگی خوبی نداشته و در شرایطی بد و غیراستاندارد زندگی کرده و سختی ها و مشقت های زیادی را از سر گذارنده است و تجربه زیسته سراسر تلخی را داشته. اکنون نیز شرایط و امکانات مناسبی برای بچه دار شدن ندارد و شرایط مادی و روانی لازم برای فرزند اوری برایش مهیا نیست. اینکه چنین فردی تصمیم به بچه دار شدن بگیرد کاملا غیرمنطقی و عجیب و در عین حال غیرانسانی و غیراخلاقی خواهد بود. گویی بچه دار شدن چنین فردی نوعی دیگر ازاری یا به عبارت دقیقتر مصداق بارز کودک ازاری است. اینکه با علم و اگاهی به ناتوانی در تحقق شرایط مطلوب و استاندارد برای رشد فرزند اقدام به ایجاد وی نماییم چیزی جز اقدام اگاهانه در جهت کودک ازاری نیست.
از اینرو فرزنداوری اقدامی است که از یکسو میتواند هدیه و لطفی از سوی والدین به فرزند تلقی شود و در سوی دیگر می تواند به مثابه مصداق بارز کودک ازاری تلقی شود و این تفاوت دقیقا در تفاوت شرایط و امکاناتی است که والدین می توانند برای فرزند خود مهیا کنند. بنابراین فرزنداوری به خودی خود واجد ارزش والا نیست و این شرایط و امکانات ماست که می تواند به این عمل ما ارزش و اعتبار لازم را بدهد و یا برعکس عمل ما را در حیطه و زمره کودک ازاری قرار دهد.
کوتاه سخن انکه متولیان امر و فرهیختگان جامعه به جای انکه برای فرزنداوری بصورت کلی و عام از بار معنایی و ارزشی خاصی استفاده نمایند بایستی به تبیین و تشریح این مهم برای جامعه برایند که فرزنداوری زمانی واجد ارزش والایی است که بتوان از دل آن انسانی رشد یافته، خودشکوفا، سالم از نظر روانی و با تجربه هایی مثبت و شیرین از زندگی را بیرون اورد. فرزندی که هم بتواند تجربه زیسته خوبی را پشت سر گذارد و هم بتواند برای رشد و اعتلای جامعه یار آن باشد نه بار آن!
نویسنده: مهدی دولتی
گروه گزارش