به گزارش “آژنگ نیوز”این نگاهی به تاریخچه پرماجرای روز جهانی کارگر است.مناسبت اول ماه مه(۱۱ اردیبهشت خورشیدی) به‌عنوان روز کارگر به این لحاظ بوده است که در چهارم ماه مه سال ۱۸۸۶ و در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شیکاگو، پلیس به روی آنان آتش گشود که شماری کشته، عده‌ای مجروح و بعداً چهارتن نیز اعدام شدند. کارگران اعتصابی خواستار تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات روزانه کار از ۱۰ ساعت به ۸ ساعت بودند.
قرار بود که اول ماه مه ۱۸۸۶ در آمریکا کاهش ساعات کار به ۸ ساعت در روز، به اجرا درآید که چنین نشد و در نتیجه، کارگران در گوشه و کنار این کشور دست به تظاهرات زدند و در یک‌هزار و دویست کارخانه و کارگاه، اعتصاب کردند. شمار کارگران معترض شهر شیکاگو بیش از سایر شهرها و حدود ۹۰ هزار تن بود. در چهارمین روز تظاهرات شیکاگو، کارگران اعتصابی و هوادارانشان در «میدان بیده = Haymarket» جمع شده و از آنجا به‌حرکت درآمده بودند.
سخنرانان آنان بر یک گاری بزرگ سوار بودند و شعار می‌دادند. پس از طی مسافتی، پلیس خواست که تظاهرکنندگان متفرق شوند که ناگهان انفجاری صورت گرفت، یک مامور پلیس کشته شد و چند کارگر و پلیس نیز مجروح شدند. این حادثه سبب شد که پلیس دست به تیراندازی به‌سوی جمعیت بزند و کشتار صورت گیرد. آمار کشته‌شدگان اعلام نشده‌است ولی اسامی انبوه مجروحان در دست است. پلیس با اعمال خشونت موفق شد جمعیت را پراکنده سازد.
در پی این حادثه، هشت تن به‌عنوان مسبّب دستگیر شدند که پنج نفر از آنان کارگر مهاجر آلمانی و یکی هم آلمانی تبعه آمریکا بود. دادگاه یکی از این دستگیرشدگان را به ۱۵ سال حبس محکوم کرد و بقیه محکوم به اعدام شدند که فرماندار ایالت مجازات دو تن از آنان را به حبس ابد تخفیف داد.
با رسیدن اخبار مربوط به این تظاهرات به دیگر کشورها، در گوشه و کنار جهان مراسم یادبود برگزار شد که به تدریج اول ماه مه، روز جهانی کارگر عنوان گرفت. چون اعدام شدگان شیکاگو عمدتاً آلمانی بودند، در سال ۱۹۳۳ حزب نازی آلمان روز اول ماه مه را روز ملی و تعطیل عمومی اعلام کرد.
سازمان بین‌المللی کار
در سالهای بعدی تشکلهای متعددی برای حفظ حقوق کارگران بوجود آمد که سازمان بین‌المللی کاریکی از مهمترین اینگونه سازمانها است.
این سازمان به‌عنوان یک نهاد خودمختار و وابسته به‌مجمع عمومی سازمان ملل، در سال ۱۹۱۹ براساس معاهده ورسای برپا شد. موافقت نامه مربوط به برقراری رابطه بین این سازمان و سازمان ملل در سال ۱۹۴۶ به‌تصویب رسید و آن را به‌صورت نخستین کارگزاری تخصصی درآورد.
الف) هدف‌ها و فعالیت‌ها:
سازمان بین‌المللی کار در جهت پیشبرد عدالت برای افراد شاغل به‌کار، در تمام نقاط جهان فعالیت می‌کند و عمده فعالیت‌های آن عبارتند از:
۱) تنظیم سیاست‌ها و بین‌المللی کردن برنامه‌ها به‌منظور بهبود شرایط کار و زندگی.
۲) برقراری معیارهای کار به‌عنوان رهنمودهایی برای مسئولان ملی در به اجرا در آوردن این سیاست‌ها.
۳) اجرای یک برنامه وسیع همکاری‌های فنی، برای کمک به‌دولت‌ها و عملی کردن این سیاست‌ها به‌شیوه کارساز و اقدام به کار آموزی.
۴) آموزش و پژوهش به منظور کمک به پیشبرد این تلاش‌ها.
گروه تاریخ