به گزارش “آژنگ نیوز”پابلو پیکاسو را یکی از مشهورترین نقاشان قرن بیستم می دانند. وی در 20 اکتبر 1881 در مالاگا ، اسپانیا متولد شد. پیکاسو علاوه بر نقاشی ، سرامیک ساز ، طراح صحنه ، شاعر و نمایشنامه نویس نیز بود. وی بیشتر عمر بزرگسالی خود را در فرانسه گذراند.
اوایل زندگی
پابلو پیکاسو در 25 اکتبر 1881 در مالاگا ، اسپانیا متولد شد. مادر پیکاسو دوونا ماریا پیکاسو و لوپز بود. پدرش دون خوزه روئیز بلاسکو نقاش و معلم هنر بود.
نام کامل پیکاسو ، که برگرفته از اقوام و مقدسین مختلفی است که خانواده او به آنها احترام می گذاشتند،چنین است: پابلو دیگو خوزه فرانسیسکو د پائولا خوان نپوموچنوو ماریا د لوس رمدیوس سیپریانو د لا سانتیمیما ترینیداد شهید پاتریشیو کلیتو روئیز و پیکاسو است.
او یک کودک متفاوت با دیگر همسالانش بود. وی در خاطراتش در مورد این زمان گفته: “وقتی کودک بودم ، مادرم به من گفت: اگر سربازی کنی ، یک ژنرال خواهی بود. اگر راهب شوی ، در آخر پاپ خواهی شد “. “در عوض ، من یک نقاش شدم و به عنوان پیکاسو مشهورشدم.”
پیکاسو گرچه دانش آموز نسبتاً ضعیفی بود ، اما در سنین بسیار کم استعداد عجیب و غریب در نقاشی از خود نشان داد. طبق افسانه ها ، اولین کلمات او “piz ، piz” ،بود که آنرا بیانگر تلاش کودکانه او برای گفتن “lápiz” ، کلمه اسپانیایی مداد می دانند.
تحصیلات
پدرنقاش وهنرمند پیکاسو، از کودکی به او آموخت که نقاشی بکشد و نقاشی کند و تا 13 سالگی سطح مهارت او از پدرش پیشی گرفته بود. پیکاسو هیچگونه تمایلی به حضوردر مدرسه نداشت .
وی در مورد این ذوران گفته: “به دلیل اینکه دانش آموز بدی بودم،من را به” خانه کابوس “، که یک اتاق کاملا خالی با دیوارهای سفید و یک نیمکت برای نشستن بود ،فرستادند.بر خلاف تصور آنها ؛من آنجا را دوست داشتم ، زیرا من یک فضا برای طراحی در اختیار داشتم و بی وقفه نقاشی می کشیدم … می توانستم برای همیشه در آنجا بمانم ، بدون توقف نقاشی بکشم.”
در سال 1895 ، زمانی که پیکاسو 14 ساله بود ، خانواده اش به بارسلون اسپانیا نقل مکان کردند و وی به سرعت به مدرسه عالی هنرهای زیبا در این شهر مراجعه کرد. اگرچه این مدرسه معمولاً فقط چند سال یکبار دانش آموز می پذیرفت ، اما کار پیکاسو آنقدر فوق العاده بود که برای او استثنا قائل شده و ثبت نامش کردند.
با این وجود ، پیکاسو قوانین دقیق و تشریفات دانشکده هنرهای زیبا را زیر پا گذاشت و بیشتر از حضور در کلاسها،علاقه داشت بتواند در خیابان های بارسلونا پرسه بزند و صحنه های شهر را که مشاهده می کرد ، ترسیم کند.
در سال 1897 ، پیکاسو 16 ساله برای حضور در آکادمی سلطنتی سان فرناندو به مادرید نقل مکان کرد. با این حال ، او از تمرکز منحصر به فرد این آکادمی روی موضوعات و فنون کلاسیک ناامید شد.
در این مدت ، او به یکی از دوستانش نوشت: “آنها فقط در مورد همان روشهای آموزشی قدیمی کارشان را ادامه می دهند: والاسکز برای نقاشی ، میکل آنژ برای مجسمه سازی.”.به همین جهت بار دیگر ، پیکاسو به جای حضور مستمردر کلاسها به دیدار ازشهر میرفت ،تا آنچه را مشاهده کرده نقاشی کند: کولی ها ، متکدیان و …
در سال 1899 ، پیکاسو دوباره به بارسلونا نقل مکان کرد و با جمعیتی از هنرمندان و روشنفکران که مقر خود را در کافه ای به نام El Quatre Gats (“چهار گربه”) قرار داده بودند،همراه شد.
پیکاسو با الهام از آنارشیست ها و رادیکال هایی که در آنجا ملاقات کرد ، قاطعانه از روش های کلاسیکی که در آن آموزش دیده بود ، جدا شد و شروع به کاری کرد که به یک فرایند مادام العمر آزمایش و نوآوری تبدیل می شود.
نقاشی ها
پیکاسو به دلیل تداوم بی وقفه تحول درنقاشی های خود مشهور است ، و بین سبک هایی کاملا متفاوت در حرکت است .لذا به نظر می رسد کارهای هنری او به جای تبعیت از یک هنرمند، محصول الگو برداری از پنج یا شش هنرمند بزرگ است .
وی در مورد روش کارش گفته: “هر وقت خواستم چیزی بگویم،آن راهمانطور که باور کردم ؛بیان کرده ام. مضامین مختلف ناگزیر به روشهای مختلف بیان نیاز دارند. این به معنای تکامل و پیشرفت نیست ؛این مسئله پیروی از ایده ای است که می خواهم بیان کنم..”
دوره آبی
منتقدان و مورخان هنری معمولاً کارهای پیکاسو را به دوره های مشخصی تقسیم می کنند ، دوره اول از سال 1901 تا 1904 ادامه داشت و “دوره آبی” وی نامیده می شود ، رنگی که تقریبا در تمام نقاشی های او در این سالها تسلط و برتری داشت.
در آغاز قرن بیستم ، پیکاسو به پاریس ، فرانسه – مرکز هنر اروپا – نقل مکان کرد تا استودیوی شخصی خود را افتتاح کند. او که از مرگ دوست نزدیکش ، کارلوس کاساژماس ، افسرده و عمیق افسرده بود ، صحنه هایی از فقر ، انزوا و اضطراب را تقریباً در سایه های آبی و سبز ترسیم کرد.
مشهورترین نقاشی های پیکاسو از دوره آبی شامل “برهنه آبی” ، “لا وی” و “گیتاریست قدیمی” است که هر سه نقاشی در سال 1903 به پایان رسید.
دوره رز
در سال 1905 ، پیکاسو عمدتاً بر افسردگی که قبلاً او را ناتوان کرده بود ،غلبه کرد.تجلی هنری این دوران از نقاشی های پیکاسو؛ بهره گیری از رنگ های گرمتر – از جمله بژ ، صورتی و قرمز است که حضور این رنگها در مهمترین نقاشی او به نام “دوره گل رز” دیده می شود.
نهایتا در سال 1907 ، پیکاسو یک مدل نقاشی را ترسیم کرد که امروزه آن را پیشرو و ملهم کوبیسم می دانند. کوبیسم یک سبک هنری بود که پیکاسو و دوست و همکارش نقاش ژرژ براک در این زمینه پیشگام بودند.
در نقاشی های کوبیستی ، اشیا از هم جدا شده و به شکل انتزاعی دوباره جمع می شوند ، اشکال هندسی ترکیب متفاوت آن اشیاء را برجسته می کند و نقاش آنها را از دیدگاه های چندگانه به طور همزمان به تصویر می کشد تا جلوه های کلاژ مانند فیزیکی معمولی را از بین ببرند. کوبیسم با بهره گیری از روشهای ویرانگر و خلاق ، دنیای هنر را شوکه ، وحشت زده و مجذوب خود کرد.
گزارش:محبوبه غلامی
گروه گزارش