“آژنگ نیوز”بازی هفت سنگ از بازی های قدیمی و اصیل ایرانی است. این بازی مربوط به زمانی بود و البته هست،که مردم فضای باز زیادی داشتند و ناگزیر نبودند که در آپارتمانهایی که طبقات۴۰و ۵۰متری آن روی هم تلنبار شده زندگی کنند.
لوازم اصلی این بازی عبارت بودند از چند نوجوان پر جنب و جوش (بر اساس مقررات رایج ۱۶نفر که به ۲گروه ۸ نفره تقسیم می شوند) یک توپ پلاستیکی و شبیه به تنیس. هفت تا سنگ که بتوان آنها را روی هم قرار داد. یک تکه گچ برای تعیین فاصله سنگها و فردی که باید سنگ را پرتاب کند(مثل فاصله محوطه پنالتی فوتبال)زمین بازی هم ابعاد خاصی ندارد .همه جای زمین خدا بازیکنان می توانند پراکنده شوند. اما چون باید سنگها را پس از اینکه با ضربه توپ فرو ریخت،دوباره تیم مهاجم روی هم قرار دهد. ناچار بازیکنان باید تقریبا در یک ناحیه و دور سنگ متمرکز شوند.
تیم مهاجم باید با ضربه ای هفت سنگ ( البته هرچه کمتر بهتر) را بریزد.بعد بازیکنهای تیم مهاجم به اطراف فرار می کنند. تیم مدافع باید توپ را برداشته و بازیکنان مهاجم را با آن بزنند. توپ به هر بازیکنی که بخورد او اصطلاحا سوخته واز بازی بیرون میرود. در این میان تیم مهاجم هم باید تلاش کند بازیکنانش مورد اصابت توپ قرار نگرفته و نیزدوباره سنکها را روی هم قرار دهد. اگر بتواند این کار را انجام دهد برنده یازی است. اما اگر نتوانند سنگها را روی هم قرار دهد و همه بازیکنانش مورد اصابت توپ قرار گرفته و بسوزند،بازنده اعلام می شود.
این بازی مبتنی بر فرهنگهای قدیمی ایرانی است. استفاده از عنوان هفت که در آیین های کهن ایرانی جایگاه ویژ ه ای دارد، یکی از این مشخصه هاست.ویژگی دیگر بهره گیری از یک زمین معمولی برای پرورش نوجوانانی چابک،ماهر و مبارزه جو است. در قدیم آموزشهای نظامی و نیز ورزشی از آموزشهای بنیادین بوده است. همچنین تشکیل گروه و تیم برای این بازی موجب تقویت وفاق اجتماعی میشد.
اینگونه بازی های قابلیت توسعه و تبدیل آن به یک ورزش ملی را دارند.می توان در مورد بازی هفت سنگ هم چنین اقدامی را انجام داد ،زیرا تقویت میراث فرهنگی و سنت های مفید،موثر و کهن اجتماعی است.
گروه تاریخ