به گزارش “آژنگ نیوز”مروری بر زندگی سپ مایر دروازه بان برجسته تاریخ فوتبال ،داریم.یوزف دیتر سپ مایر ، متولد۲۸ فوریه ۱۹۴۴در شهربایرن است. او یک دروازه بان برجسته و کم نظیر در فوتبال حرفه ای آلمان بوده است.او به عنوان یکی ازبزرگترین دروازه بان های آلمان شناخته می شود.قبل از بازی در تیم فوتبال بزرگسالان با بایرن مونیخ در یک باشگاه محلی به نام TSV Haar بازی می کرد.پس ازپیوستن به بایرن،در سال ۱۹۵۸، وی تمام ۱۹سال زندگی حرفه ای خود را درهمین باشگاه بایرن گذراند به سپ لقب “Die Katze” (گربه) را داده اند.این لقب به دلیل بدن فوق العاده اش که باآن واکنشهای عجیبی به دلیل ویژگی کششی بدنش انجام می داد،اعطا کرده اند. به خاطر همین توانایی اوبه عنوان یک دروازه بان برجسته سیوهای غیر ممکن را انجام داد. در طول دهه ۱۹۷۰ او درکنار فرانتس بکن باوئر و گرد مولر در تیم افسانه ای بایرن قرار گرفت. او همچنین درسه جام پیاپی که بایرن مونیخ قهرمان اروپا شد در این تیم حضور داشت و رکورددار آلمان شد. از سال ۱۹۶۶ تا۱۹۷۹ او ۴۲۲ مسابقه بوندس لیگا را پشت سر هم انجام داد که هنوز هم یک رکورد ملی آلمان است.
سپ در چهار جام جهانی متوالی با تیم آلمان غربی بازی کرد.در سال ۱۹۶۶ ، او به عنوان بازیکن ذخیره هانس تیکوفسکی ،در تیم ملی آلمان غربی حضور داشت اما در چهارچوب دروازه قرارنگرفت در مکزیک ، در جام جهانی ۱۹۷۰ ، او دروازه بان اصلی تیم بود و در تمام بازی ها حضور داشت ،که شامل شکست افسانه ای 3-4 برابر ایتالیا بود.در سال ۱۹۷۲،در جریان مسابقات قهرمانی اروپا ،سپ اولین مقام اولی و مدال طلای خود را برای آلمان غربی دریافت کرد. در سال ۱۹۷۴ ، هنگامی که آلمان میزبان جام جهانی بود،او در بالاترین و بهترین دوران حرفه ای خود قرار داشت.ژرمن ها با یک تیم افسانه ای تا فینال صعود کردند که شامل فرانتس بکن باوئر ، برتی ووگتس،گرد مولروپل بریتنردرکنار سپ مایربود.تیم آلمان غربی پس ازشکست دادن تیم هلند (که یوهان کرایف نیز در آن حضور داشت) با نتیجه ۲-۱ در فینالی که در مونیخ برگزار شد،قهرمانی در جام جهانی،به عنوان یک شادی واقعی را جشن گرفتند سپ مایردراین جشن به عنوان یک دروازه بان شایسته در فینال، که از روی ضربه پنالتی فقط یکبار دروازه اش باز شد ،حضور داشت. در سال ۱۹۷۸،هنگامیکه آرژانتین میزبان جام جهانی بود ،سپ ، در بهترین حالت و همچنان هنوزبه شکلی استثنایی ، عملکردی خوب وثابت را ارائه داد. اما علی رغم تمام تلاش ها ، آلمان غربی نتوانست از مرحله دوم مسابقات عبور کند و این آخرین تورنمنت بزرگ در زندگی ورزشی مایر بود.در سال ۱۹۷۶، مایر بار دیگر به فینال مسابقات قهرمانی اروپا رسید .اما در ضربات پنالتی مغلوب چکسلواکی شد. مایر ۹۵ بازی ملی برای کشورش انجام داد. او در دهه۱۹۷۰ سه بار بازیکن سال آلمان بود ، که یک موفقیت کم نظیر برای یک گلربه شمار می آمد. در سال ۱۹۷۹ ، به دلیل یک حادثه رانندگی ، حرفه وی در سن ۳۵ سالگی به پایان رسید. مایر بعداً به مربیگری در باشگاه بایر مونیخ و تیم ملی کشورش ادامه داد. در اکتبر ۲۰۰۴ ، یورگن کلینزمن پس از یک اختلاف کوچک درباره اولیور کان و ینس لمان و اینکه کدامیک دروازه بان اول تیم ملی باشند ، قرارداد سپ مایر را در تیم ملی آلمان فسخ کرد. وی همچنان در بایرن مربی دروازه بان بود تا اینکه در سال ۲۰۰۸ بازنشسته شد.
سپ مایر دارای ویژگی های شخصیتی و ورزشی ویژه ای بود.علاوه بر حرفه خود به عنوان دروازه بان ، او همچنین به دلیل استفاده مداوم از یک شورت مشکی به نسبت دیگر بازیکانان ،بلندتر و دستکش های بزرگ و ویژه اش (که البته امروزه به عنوان استاندارد برای دروازه بان شناخته می شود) یک دروازه بان خاص و شیک شناخته شده بود. وی همچنین به خاطر شوخ طبعی خود نیز معروف بود .به عنوان مثال در یک مسابقه در Olympiastadion یک اردک به داخل زمین وارد شد. بازی متوقف شد و سپ آنقدر اردک را دنبال کرد که در نهایت او را گرفت.در ژوئن 2009 ، از طرف دولت ، جایزه ویژه دستاورد زندگی موفق ورزشی به سپ اهدا شد. سپ مایردر مجموع دارای رکورد 599 بازی فوتبال است.
سپ مایر در مورد دوران زندگیش به تکات جالبی اشاره کرده است.او در مورد تجربه بازی در جام جهانی گفته: در جام جهانی 1966 من یک بازیکن کم تجربه بودم.اما برایم افتخار بزرگی بود که فقط عضوی از آن تیم باشم.
مایرمیگوید: بهترین بازیکنی که با آنها بازی کرده ام هم تیمهای من فرانتس بکن باوئر و گرد مولربودند.اما بهترین بازیکنی که من در برابر او بازی کردم پله بود.الگوی او درزمینه گلری،دروازه بان روسی لئو یاشین وگوردون بنکس ازانگلیس بوده اند.همچنین از نظر مایر بهترین جانشین او در گلری برای آلمان، تونی شوماخر،الیورکان،اندی کوپکه و مانوئل نویر بوده اند.
او رکورددار انجام ۴۴۲ بازی در بوندس لیگا است و می کوید: من از کسب رکورد بازی در بیش از ۱۳ سال بدون از دست دادن حتی یک بازی بسیار خوشحالم. من هیچگاه در دوران بازی هایم آسیب جدی ندیدم .وقتی که آسیب یا صدمه ای می دیدم ،با خوردن یک مسکن معمولی برای درخشش به زمین مسابقه میرفتم. من هرگز دچار شکستگی ویا و پاره گی عضلانی نشدم.امروزه آسیب های زیادی وجود دارد که ما در آن زمان هرگز نام آنها را هم نشنیده بودیم .
او به عنوان سختگیرترین مربی اش از “برانکو زبک” نام می برد. مایر می گوید او لجباز اما منصف بود. در بایرن،وقتی به دلیل یخ زده گی زمین مجبور شدیم ۱۰ دقیقه زودترتمرین خود را به پایان برسانیم ، او معتقد بود که این واقعه بدان معناست که ما باید برای جبران جلسه از دست رفته حتما درجلسه بعدی، تمرین اضافی انجام دهیم. در یک جلسه تمرینی دیگرمن تازه از یک مسابقه بین المللی با تیم ملی در صوفیه برگشته بودم. ما در هتلی نزدیک یک کازینواقامت داشتیم .او دو باردر پارکینگ هتل برای من جلسه تمرینی گذاشت و مرا وادار به تمرین کرد.هیچ کس در کازینو پشت میزها بازی نمی کرد ،همه در پارکینگ به تماشای ما دو نفر دیوانه مشغول بودند.
او یکی از دلایل موفقیتش را دارا بودن قدرت تفکر مثبت می داند و می گوید: راز موفقیت من ارتباط زیادی با تفکر مثبت وقدرت تخیل داشت. من به عنوان یک کودک ده ساله همیشه تصور می کردم که بازی در استادیوم ورزشی مونیخ چقدر حیرت آور است. سپس این امر به واقعیت تبدیل شد.بعد شروع به تصور بازی درشهر رم یا مادرید کردم و برای رسیدن به این اهداف سخت کار کردم. اینها هم درست شد. این موقیتها مرا بسیار شادمان میکرد. انگار در مسابقات لاتاری یک جایزه بزرگ برده ام.
مایردر مورد بازنشستگی اش از سمت خود به عنوان مربی دروازه بانان درتیم ملی آلمان در سال ۲۰۰۴هم دیدگاه مثبتی دارد و می گوید:همه چیز با تصمیم یورگن کلینزمن شروع شد.اما با نگاه به گذشته ، از این اتفاق خوشحالم زیرا برای من در تمام دوران فعالیتم همه چیز به همان روشی پیش رفت که من می خواستم. اما در تیم ملی و دوره کلینزمن من طرفدار راهی نبودم که به عنوان مربی دروازه بان به من گفتند برو. بنا بر این وقتی مجبور شدم در مقطعی متوقف شوم،خوشحال بودم،چون استقلالم را حفظ میکردم.
سپ مایر از حادثه رانندگی ای که در سال ۱۹۷۹ داشت و به زندگی حرفه ای اش پایان داد؛ به عنوان بدترین خاطره یاد کرده و می گوید: من می خواستم تا جام جهانی ۱۹۸۲ بازی کنم و به ۱۰۰ بازی ملی به عنوان نقطعه عطف زندگی ورزشی ام برسم.
از نظر مایر تفاوت فوتبال در زمان بازی خودش و دوران حاضر، موضوع شهرت است. او می گوید: در آن زمان مطبوعات چنین نقشی بزرگ بازی نمی کردند ، شبکه های مجازی وجود نداشت ، در آن زمان آزادی بیشتری داشتیم. حقوق و هزینه های نقل و انتقال امروزی نیز مضحک است ، ارزش یک فوتبالیست ۲۰۰میلیون یورو نیست.
این حبابی است که فکر می کنم به زودی منفجر خواهد شد. هرچند که با اوضاع امروز اقتصادی دنیا ،احمقانه است که بازیکنان این پولها را نگیرند. شاید من هم به خاطر پول الان دوباره بازی می کردم. اگر کسی بخواهد به من یک قرارداد یک ساله پیشنهاد دهد ، من فوراً آن را امضا می کنم و فقط روی نیمکت می نشینم!
سپ در مورد گذران زندگیش در دوران بازنشستگی گفته من دو بلیط افتخاری برای بازی های باشگاه بایرن مونیخ دارم ، اما بیشتر آنها را به افراد دیگر می دهم و به راحتی از راحتی از روی مبل خودم بازی را تماشا می کنم. درغیراین صورت، یا وقتی هوا خوب است می روم وگلف بازی کنم. من تقریباً ۵۰ سال کارمند باشگاه بودم و رابطه متفاوتی با باشگاه دارم. وی در مورد دوستان فوتبالی اش معتقد است دوستی های آن زمان واقعی و ماندگاربودند.سپ می گوید: ما با هم درخشیدیم اما زندگی واقعی ما بعد از فوتبال شروع می شود.در دوران پس از فوتبال،روزگار کمی تغییر می کند. شما کارهای دیگری را مورد توجه قرار می دهید که به عنوان بازیکن حرفه ای فوتبال شانس انجام آن را ندارید. بعد از فوتبال برای من تنیس و سپس گلف جذاب بود .البته توپ ها کوچکتر شدند،اما بهر حال ورزش و سرگرمی هستند. با دوستانم هر از گاهی برای گلف دور هم جمع می شویم و اوقات خوبی را سپری می کنیم.
ارتباط دوستانه و خارج از زمین فوتبال در زمان بازیگری مان با اولی هوینس و فرانتس بکن باوئر آسان نبود. فرانتس کاملاً با همسرش اوقاتش را می گذراند اما آنها را الان راحت میبنم .روابطمان مثل روزهای خوب گذشته است. اما در مورد گرد مولر متاسفم ، که در حال حاضر نبرد سختی را پشت سر می گذارد (مولر از آلزایمر رنج می برد).
ترجمه:علی محرابی
گروه تاریخ