به گزارش “آژنگ نیوز”برای آگاهی از دلیل نامگذاری کبریت بی خطر،بدنیست ابتدا به طور مختصر به تاریخچه کبریت در ایران اشاره کرد.اولین مدل از کبریتهای ساخته شده در جهان ،کبریتهای معروف به سایشی بودند که در سال ۱۸۲۸ میلادی (۱۲۰۵ خورشیدی) اختراع و شش سال بعد از آن(1211 خورشیدی) به ایران آورده شدند. نخستین کبریتهای فرنگی با نام تجاری «لوسیفر» در استرآباد گرگان و توسط «سر جیمز فریزر»، سیاح اسکاتلندی، رویت شده‌اند. «ممتحن‌الدوله» از رجال ناصری می‌نویسد: «اولین دفعه که کبریت به ایران آمد، شخصی به نام «اسماعیل آتش» کبریتها را در دست می‌گرفت و فریاد می‌کشید با آتش، آتش درست می‌کنم.»
نخستین کارخانه کبریت‌سازی در ایران در سال ۱۲۷۶ خورشیدی و با کمک سرمایه‌گذار روسی در ایران تاسیس شد. یکی از نخستین کبریت‌سازان ایران را «میرزا علی‌خان امین‌الدوله» معرفی می‌کنند که برای نخستین بار کبریتی معروف به کبریت تهران را درست کرد.
رشد تدریجی صنایع ایرانی با توسعه کارخانه‌های کبریت‌سازی همراه بود. چنانچه در سال ۱۳۰۴ خورشیدی، هشت کارخانه مدرن کبریت سازی در ایران فعالیت می‌کردند.
پس از چندی کبریت بی خطر هم در این کارخانه های ایرانی تولید و نیزوارد بازار شد.اماچرا به این مدل از کبریتها”بی‌خطر”می گفتند؟ماجرا بدین شرح است که : کبریتهای قدیمی با اصطکاک داشتن با هر وسیله‌ای اشتعال میگرفتند، اما با حذف کردن فسفر قرمز از چوب کبریت و اضافه کردن آن به قوطی کبریت، کبریت بی‌خطر شکل گرفت.
گروه تاریخ