سیاره زمین به یک دلیل ساده برای مدت‌های طولانی، قابل سکونت باقی مانده است: خوش شانسی. محققان در دانشگاه ساوت همپتون، شبیه‌سازی‌های عظیمی از تغییرات و تحولات اقلیمی ۱۰۰ هزار سیاره فرضی و تصادفی انجام داده‌اند. هر سیاره ۱۰۰ بار با رخدادهای تغییرات اقلیمی تصادفی شبیه‌سازی شد تا بتوان دید که آیا آن سیاره می‌تواند به مدت سه میلیارد سال به‌صورت پایدار میزبان حیات شبیه به زندگی روی زمین باشد.
۹ درصد از این سیاره‌ها (معادل ۸هزار و ۷۰۰ سیاره) دست‌کم یک‌بار نتیجه موفقیت‌آمیز نشان دادند، بقیه(حدود ۸هزار) تقریبا در کمتر از ۵۰ بار از ۱۰۰ بار موفق بودند. از میان حدود چهار هزار و ۵۰۰ سیاره نیز در کمتر از ۱۰بار از ۱۰۰ بار نتیجه موفقیت‌آمیز حاصل شد.
پروفسور توبی تیرل، متخصص علوم سیاره‌ای می‌گوید که نتایج این بررسی که در ژورنال زمین و محیط‌زیست «نیچر» منتشر شده است نشان می‌دهد «بخت و شانس» در اینجا یک عامل مهم در پاسخ به این پرسش است که آیا سیاره‌هایی از قبیل زمین، می‌توانند در مدت بیش از میلیاردها سال به‌طور پیوسته میزبان حیات باشند یا خیر.
پروفسور تیرل می‌گوید: « آب‌وهوای باثبات و زیست‌پذیر دایمی روی زمین، بسیار عجیب است. همسایگان ما مریخ و زهره (ونوس)، دمای مناسب و قابل زندگی ندارند، اگرچه که مریخ یک‌بار این شرایط را داشت. زمین نه تنها امروزه برای حیات موجودات زنده دمای مناسب دارد بلکه این دما را طی سه تا چهار میلیارد سال گذشته حفظ کرده است؛ یک محدوده زمانی وسیع از دوره‌های زمین‌شناسی. »
کشف گل و لای در مریخ و احتمال وجود آب در این سیاره در گذشته
او می‌افزاید: «ما اکنون درمی‌یابیم که زمین برای مدت‌های طولانی در شرایط مساعد و مناسب برای حیات باقی مانده است؛ دست‌کم تا حدودی از روی شانس. تعداد دیگری از سایر رخدادهای بزرگ می‌توانسته‌اند زیست پذیری زمین را تغییر دهند. رخدادهایی از قبیل اینکه مثلا اگر سیارکی با ابعاد کمی بزرگتر به زمین برخورد می‌کرد یا اینکه این برخورد در زمان دیگری صورت می‌گرفت. »
پروفسور تیرل می‌گوید: «اگر یک ناظر هوشمند در نخستین زمان‌های زمین، وقتی اولین بارقه‌های حیات روی این سیاره وجود داشتند می‌توانست شانس زیست پذیری این سیاره را برای چند میلیارد سال بعدی محاسبه کند، محاسبات او احتمال بسیار پایینی برای چنین فرضی در نظر می‌گرفت و بخت بسیار کمی برای زیست پذیری پایدار روی زمین برآورد می‌کرد. »
این احتمالات بسیار پایین به معنای آن است که احتمال و شانس یافتن یک دوقلوی قابل سکونت و زیست‌پذیر برای زمین جایی در این کیهان، بسیار اندک است؛ مسئله‌ای که با افزایش ماموریت‌های بین ستاره‌ای، به طور ویژه موردتوجه ستاره‌شناسان قرار گرفته است.
اگرچه یافتن یک سیاره مشابه زمین بسیار دشوار است اما دانشمندان احتمالا دوقلوی گمشده ماه را که جایی پشت مریخ در حرکت است پیدا کرده‌اند. اخیرا دانشمندان سیگنال‌های رادیویی عجیبی را یافته اند که از یک سیاره خارج از منظومه شمسی سرچشمه می‌گیرد. این سیگنال‌ها از صورت فلکی «گاوران» می‌آیند که در سمت شمال آسمان قابل دیدن است.
گروه گزارش