روزگاری نفت مهمترین ماده اولیه مورد مصرف در خانه ها بود و نفت فروشی از مهمترین مشاغل.زیرا این ماده بد بو در گرم کردن خانه ها ، آشپزی و از همه مهمتر تهیه آب گرم برای نظافت فردی و شستشوی خانه با کمک آبگرم کنهای نفتی، نقش اساسی را در زندگی گذشتگان ما داشتند. به همین جهت مغازه های نفت فروشی نیز دارای اهمیت فراوان بودند.
بنابراین افزایش تعداد مغازه ها یک نوع پیشرفته صنعتی به شمار می‌رفت. سخنگوی شرکت ملی نفت ایران اعلام کرده بود که از روز پنج شنبه بیست و پنجم خرداد ماه سال ۱۳۴۷ تعداد فروشندگی های مواد نفتی در روستاهای کشور و خارج از شهرها به ۶۵۴۷ فروشندگی بالغ گردید .
این آمار نشان می دهد که در طی دو هفته ۲۶ فروشندگی جدید مواد نفتی در شرکت‌های تعاونی روستایی ایران در دهات و خارج از شهرها تاسیس گردیده است.به صورتی که دیگر درهمه جای شهر بوی نفت مورد مصرف خانه ها استشمام می شد.
گروه تاریخ