این تصویر یک صندوق پست است. تا قبل از شکل گیری رسانه های مجازی مردم بوسیله ارسال نامه وتجمع آن در این صندوق و از طریق اداره پست با هم ارتباط داشتند. روزگاری مثلا در آخر سال و نوروز نزدیک به یک میلیون نامه ردو بدل می شد.هرموقع در این صندوقها باز می شدند،کلی نامه بیرون می ریخت و متصدی پست آن را با گونی های بزرگ به اداره پست حمل میکرد. اما امروزه شاید هفته ها که بگذرد و در این صندوقها باز شود،نامه ای در آن وجود نداشته باشد.
پست در ایران تا پیش از سال 1258 به صورت «اداره» بود و تمامی امور پستی در آن زمان توسط همین اداره صورت می‌گرفت. در پی موفقیت های پست در انجام امور کشور، “ناصرالدین شاه قاجار” دستور تاسیس وزارت پست را صادر کرد. کشور ایران در سال 1264 دارای 7 خط اصلی و پنج خط فرعی پستی بود. با تاسیس اتحادیه پستی جهانی، ایران به عنوان یکی از نخستین کشورهای دنیا به عضویت این اتحادیه درآمد. هم زمان با صدارت “میرزا تقی خان امیرکبیر” تحولات تازه‌ای در پست کشور رخ داد و پست نوین بنیان شد. در این دوره سرویس های پستی منظم بین شهرها ایجاد، تعرفه های پستی تعیین و آیین نامه پستی به تصویب رسید. در سال 1288 وزارت پست تشکیلاتی نو یافت. اداره‌ی تلگراف در این زمان به پست اضافه شد و وزارت پست و تلگراف تشکیل شد. در اواخر سال 1308 با خرید سهام شرکت تلفن، وزارت پست و تلگراف و تلفن شکل گرفت. با تاسیس وزارتخانه جدید، نظام پستی کشور توسعه چشمگیری یافت.در همین زمان هم اقداماتی در زمینه توسعه فضاهای شهری صورت گرفت.مانند توسعه میدان توپخانه که به آن نام میدان سپه را هم دادند. همچنین کمی دورتر از این میدان و در امتداد خیابان سپه محوطه باغ ملی شکل گرفت که محل تفریح مردم در سال 1311 خورشیدی بود. در آنجا محل تیر اندازی ،بیلیارد،سینما کافه و محل فروش بلیت لاطار(همان بلیت بخت آزمایی بعدی)راه اندازی شد. در کنار این محلهای تفریحی ،بنای ساختمان پست نیز درامتداد خیابان سپه در همین سالها ساخته شد.بدین شکل تشکیلات پست هم یک بنای اختصاصی پیدا کرد. امروزه این ساختمان به موزه تبدیل شده است.اتفاقی که شاید در چند سال دیگر برای همین صندوقهای پستی گوشه و کنار شهر نیز بیافتد.
گروه تاریخ