کتاب “آلبرکامو در ایران”منتشر شد. نویسنده گان: محمدرضا فارسیان، فاطمه قادری، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد ، چاپ اول ۱۳۹۹، ۳۲۰ صفحه، ۵۵۰۰۰ تومان.
درباره کتاب
آلبرکامو (۱۹۱۳-۱۹۶۰م.)، ادیب و اندیشمند فرانسوی، از مهم‌ترین نویسندگان غیرایرانی قرن بیستم میلادی است که آثارشان به زبان فارسی ترجمه شده است.
او که در ۴۴ سالگی به دریافت جایزۀ نوبل ادبی نائل شد، با طرح گستردۀ آرای فلسفی در آثارش، بیش از آنکه یک نویسنده محسوب شود، یک فیلسوف به‌شمار می‌آید.
وی بیش از نویسندگانِ هم‌روزگار خویش دربارۀ مفهوم «پوچی» سخن گفته و در تفهیم آن به مخاطب، کوششی بلیغ نشان داده است.
آنچه فلسفۀ پوچی کامو را از پوچی عوامانه‌ای که با خودکشی گره خورده است متمایز می‌سازد، نتایجی است که از این تفکّر حاصل می‌شود. ازجمله این دستاوردها، دعوت از مخاطب برای برخورداری از جهان و مغتنم شمردنِ فرصت زندگی است.
در میان پژوهش‌های صورت‌گرفته دربارۀ آلبر کامو، همواره جای پژوهشی درمورد جایگاه این نویسنده در ایران و علل مقبولیت او براساس نظریۀ پذیرش، از زیرشاخه‌های مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی، خالی بوده است.
رویکرد ویژۀ پژوهشگران ایرانی به کامو و نیز علاقۀ شخصی نگارندگان کتاب حاضر به این نویسندۀ بلندآوازه، بهانه‌ای شد برای خلق اثری بدیع و مستقل تا به‌موجب آن، جایگاه ادبی و اندیشه‌ورزانۀ این ادیب شهیر در مجامع ادبی، علمی و روشن‌فکری ایران بررسی شود.
امید که با توجه به نبود کتابی مستقل در ایران، این اثر بتواند تا اندازه‌ای خوانندگان محترم را با اصول نظریۀ پذیرش آشنا و جایگاه کامو را از بُعد زمانی و مکانی در نزد ایرانیان روشن سازد.کتاب درچهارفصل به نظریه پذیرش درادبیات تطبیقی، کامو نویسنده‌ای روشن بین، تقابل اندیشه‌ها و از دریافت تاپذیرش می‌پردازد.
گروه رسانه