مناره گلپایگان یکی از بلندترین مناره‌های موجود در ایران است. این مناره که در قرن پنجم هجری قمری ساخته شده، به میل گلپایگان مشهور می‌باشد.
مناره گلپایگان در زمان ساخت خود که دوره حکومت سلجوقیان بوده، بلندترین مناره موجود در ایران محسوب می‌شد و در حدود ۹۰۰ سال توانست در برابر عوامل طبیعی مانند زلزله، باد، باران، سرما و گرما سالم باقی بماند.
در گذشته از این مناره به عنوان فانوس صحرا هم استفاده می‌شده است، به این صورت که در قسمت بالای مناره چراغی روشن بوده و این چراغ راهنمای کاروانیان بوده است.
با توجه به اینکه این مناره در مسیر جاده ابریشم قرار داشته این نور به کاروانیان کمک بسیار می‌کرده است.
مناره از ریشه کلمه نار می‌آید و به معنای محل مشخصی است که روی آن چراغ یا آتشی برای راهنمایی کاروان‌ها در شب روشن می‌کردند.
سلجوقیان و صفویان به این سازه معماری علاقه‌ی بسیاری داشتند برای همین در اغلب شهرهای به جا مانده از این سلسله‌ها مناره‌های متعددی دیده می‌شود.
گروه گزارش