کتاب خوانی از پاورقی خوانی شروع شد.به همین جهت رونق مطالعه کتاب در ایران ارتباط ویزه ای با پاورقی دارد.
زیرا انتشار پاورقی در مجله ها رغبت مطالعه را در مردم ایجاد میکرد و همین نوع مطالبی که در پاورقی نویسی مورد توجه قرار میگرفت در مورد چاپ کتاب هم کاربرد داشت.در حقیقت نوشته ها از این جهت مورد اقبال قرار می گرفتند که می‌توانستند قوه تخیل خواننده های شان را تقویت کرده و دنیای ذهنی برایشان بسازند.
در این دوران بود که پاورقی نویسی متولد شد. پاورقی‌ها هم غالباً متکی به حوادث روزمره و واقعی بود .زیرا خوانندگان این گونه مطالب، به پیگیری حوادث علاقه داشتند.
همچنین در این روزگاران رادیو نیز نقش مشابهی را ایفا میکرد. شنوندگان ، داستان های رادیو که متکی بر رویا پردازی و خیالپردازی بودند را می شنیدند و از لحاظ ذهنی وارد دنیای دیگر می شدند.
پاورقی نویسی ،داستان های پلیسی ،کتاب های متکی و مبتنی بر حوادث و وقایع از دهه ۲۰ رونق بیشتری گرفتند. اگرچه از دوره قاجار می توان ریشه های مطالعه حوادث را در میان جامعه دید.
اما از دهه ۲۰ این موضوع در قالب پاورقی های مطبوعات و نیز چاپ و اخبار و حوادث در روزنامه ها بیشتر قابل مشاهده است.
تا اواخر دهه ۵۰ نیز پاورقی نویسی و پاورقی نویسان جایگاه ویژه‌ای در دنیای مطبوعات و کتاب ها داشتند و بخشی از سرانه مطالعه به خواندن این نوع مطالب اختصاص داشت. اما در سالهای بعدی پاورقی نویسی و پاورقی خواندن متروک شد.
گروه تاریخ